Album van de Week: Alvvays (41)

Alvvays – gewoon, snel lezen – is terug met hun derde album, en die is tot de nok toe gevuld met sprankelende gitaarliedjes. Op Blue Rev verwerken ze allerlei invloeden, van gitaartokkels à la The Smiths tot de galmende shoegaze My Bloody Valentine, tot een dromerige indiepop-plaat waarop de Canadezen qua productie én songwriting ver boven zichzelf uitstijgen. 

In de vijf jaar sinds hun vorige plaat Antisocialites heeft het vijftal de nodige tegenslagen te verwerken gehad. Een overstroomde oefenruimte, een vertrekkende ritmesectie en een gestolen harddrive vol met demo’s: heel wat obstakels stonden een nieuwe plaat in de weg. Oh, en door visa-problemen kon de band elkaar tijdens covid niet eens ontmoeten. 

Maar Blue Rev, dus. De liedjes van zangeres en songwriter Molly Rankin zijn mega-aanstekelijk, kort en to the point. In rond de drie minuten – meestal nog korter – vertelt ze over redelijk banale gebeurtenissen, die ze met haar puntige beschrijvingen een enorm melancholische lading meegeeft. Ze zingt sarcastisch over een gast die te veel op zijn telefoon zit (‘He's only one filter away’) en komt de zus van een ex tegen in de apotheek (die vertelt over zijn ‘new love glow’, auw!). En op ‘Lottery Noises’ kijkt ze met een combinatie van dankbaarheid en verlangen terug op een verloren liefde: ‘And I'll always be looking for ways / to remember the sound of the lottery noises / that I can't believe rang for me’. Wauw. Ondertussen stijgt ook de band boven zichzelf uit. De nieuwe ritmesectie is een duidelijke upgrade, en onder de jangle-gitaren van ‘After The Earthquake’ had Johnny Marr in zijn hoogtijdagen zo zijn handtekening gezet. 

Blue Rev werd in een live-setting integraal opgenomen. De band speelde setlist van begin tot eind, met hooguit een halve minuut tussen de verschillende takes. En aan die ruwe demo’s gingen ze vervolgens superlang sleutelen. Eerst alles geven, dan eindeloos tweaken. Hiermee profiteert Blue Rev van energieke live-energie én sonische precisie tegelijkertijd. In Shawn Evett – die als mixer/engineer grammy’s won voor zijn werk met Perfume Genius en The War On Drugs – vond Alvvays de juiste man voor de klus, een producer die even obsessief zoekt naar de perfecte reverb-vst als zijzelf. Dat betekent dromerige indiepop in HD. Mooi, want deze liedjes verdienen de hoogst mogelijke resolutie.