#BFU17 45ACIDBABIES knallen met keiharde elektropunk
Maar wat is nou eigenlijk punk?
Er zit een baby vast tussen de synthesizer van Sophia de Geus; een andere hangt aan zijn voet aan de microfoonstandaard van gitarist Marnix Wilmink; het ziet er een beetje triest uit. Of is dat nou punk? In het publiek staat een jongen met een opengeknipte eenhoornballon op zijn hoofd. Ja dat is wel punk. 45ACIDBABIES, dat is ook punk.
“45ACIDBABIES is punk, electro en gaafheid in een blender”, aldus Siep van Rijswijk, presentator van de Sena Performers Stage. En ja, dat klopt wel. 45ACIDBABIES is vies en vuig en ruig en hard. De band is ontstaan op de Herman Brood Academie en heeft een flinke livereputatie. Dit bleek wel toen ze, zonder nog maar één single op hun naam, hun eerste releaseparty compleet uitverkochten.
Vandaag maken ze die reputatie meer dan waar. Het is chaos, in de beste zin van het woord. Tijdens een cover van Finger van Ty Segall stormen Tristan van Selm (Duke John) en Jannes van Kaam (Duke John, FOES) ineens het podium op. Van Kaam jat de gitaar van De Geus, Van Selm zingt mee. Iemand probeert wanhopig om zijn telefoon op te nemen midden in de moshpit, terwijl Jetlag Jenny ruig over het veld schuurt. Met een keiharde, en lichtelijk irritante, voetbaltoeter kondigt De Geus het einde van het optreden aan: “WHOO vrijheid!”
Meer foto's van BFU17? Zie ons fotoverslag!