DTRH19: Budgetvariant van Jonathan Wilson kan nauwelijks boeien
Merendeel songmateriaal blijkt uitgekleed totaal niet interessant
Een jaar geleden had Jonathan Wilson het helemaal gehad. Touren kostte hem meer dan het hem opleverde, en in interviews suggereerde hij dat zijn tour van toen de laatste zou zijn. Het leek het einde van zijn carrière als solo-artiest. Terwijl hij als songwriter en producer voor anderen juist zo succesvol was: pak je Wilsons cv erbij, dan struikel je over namen als Roger Waters, Father John Misty, Bonnie 'Prince' Billy en Erykah Badu.
Simsalabim: daar is Jonathan Wilson weer, tourend met de vorig jaar verschenen plaat Rare Birds. De oplossing voor de hoge tourkosten lijkt hij te hebben gevonden: voor het eerst staat hij in z'n uppie op het podium. Goed om die volle psychedelische sound van hem eens uitgekleed te horen. Vooral de liedjes-liedjes van derde plaat Gentle Spirit (2011) krijgen zo, met enkel gitaar en zang, een aangename Mark Knopfler-vibe.
Verder laat het helaas te wensen over. Zeker driekwart van Wilsons materiaal is meer sound dan liedje. Fraai op de goede speakers in je woonkamer, maar bitter nikszeggend zonder die dikke Pink Floyd-productie, die Neil Young-gitaren. Bij deze live-uitvoering van 'Loving You' verlang je zelfs bijna naar die toch al zo smakeloze afro-samples van de albumversie. Nee, deze budgetvariant van Jonathan Wilson kan nauwelijks bekoren.
HET MOMENT
Tot halverwege de show zit Jonathan Wilson op een krukje, zonnebril op het hoofd. Hij is vlak voor dit optreden geland, duidelijk nog niet helemaal wakker. Zonder cynisch te willen overkomen: dat hij vervolgens gaat staan om het tweede deel van de set staand en zonder zonnebril te spelen, is net wat het optreden nodig heeft. Al is het onwaarschijnlijk dat iemand hier echt energie van krijgt.
Voor meer Down The Rabbit Hole 2019 check je ons uitgebreide dossier