BKS17: Thundercat voor een lesje basgitaar

Over de basgitaar bestaat de algemene opvatting dat het het minst sexy instrument is in de traditionele bandbezetting. Kom daar maar niet mee aanzetten bij Stephen Bruner, alias Thundercat. De 32-jarige Amerikaan is misschien wel de beroemdste basgitarist van zijn generatie, met dank aan zijn solowerk en als sessiemuzikant voor onder andere Kendrick Lamar, Erykah Badu, Kamasi Washington en Childish Gambino. Zeker niet de minsten. Hij mag hier in Hilvarenbeek zijn kunsten vertonen samen met een toetsenist en drummer in een veel te rustige Stage Three, maar wat wil je ook als je vlak voor Radiohead staat, tegenover Soulwax.

En wat een begin zeg. De spierballen worden gerold, een explosieve jazzjam is het visitekaartje van alle drie de heren: Thundercat slapt, popt, tapt en raast als een dolle over de fretten en is behendig genoeg om tussendoor om te schakelen met behulp van de nodige effectenkastjes. Links van hem een toetsenist omringd door een fijne Fender Rhodes, verschillende synths die hij allemaal uitstekend los van elkaar weet te bedienen. En dan die drummer. Jeeeeezus. Die drummer. Gewapend met de mooiste Ludwig-kit, meerdere snares, een overload aan toms en bekkens, waarvan geen een onbenut blijft én ook nog de tweede zang kunnen doen. Dit is hogeschool jazzfunk die in de essentie akelig dicht in de buurt komt van hoe een leek denkt dat jazz klinkt, maar dit trio in actie zien wekt alleen maar ontzag op.

Maar het is niet alleen jazz als hogere kunst hier in een steeds leger rakende Stage Three (damn you Thom!): moddervette funk wordt  geserveerd met ‘Them Changes’, freaken doe je op klassieker ‘Heartbreaks + Setbacks’ of op ‘Friend Zone’ waarbij Thundercat minder falsetto zingt en meer naturel. Terwijl juist de meer poppy songs halverwege een fijne freakout krijgen.

HET MOMENT:
In een retestrakke set valt er na afloop vooral één ding op: is het uur nu al voorbij?