Live: Fokko geniet samen met het publiek in zo goed als uitverkocht Metropool
Helikopter-neder-pop-punkrock met absurde teksten
Foto's: Vincent de Jong | Tekst: Kee Ooijman
Op 24 juni was een prachtig aangekleed Metropool Enschede het decor voor een ruim uur helikopter-Neder-pop-punkrock. Fokko en zijn mannen hadden er zin in en dat was aan alles merkbaar.
Onder luid applaus van een nagenoeg uitverkocht Metropool betrad de band het podium. Vrijwel direct werd een stevig intro ingezet wat afgekondigd werd door een vrolijke Fokko Mellema met: ‘’Hoi! Dit was het intro, bedankt!’’.
De eerste wereldproblemen van Fokko worden niet al te ingetogen omgezet naar twee á drie minuten durende nummers in een jas van rake teksten, goed getimede achtergrondzang, vrolijke melodieën, scherpe solo’s en stevige powerchords. Hoewel de nummers in hun live-uitvoering hier en daar mogen ruiken aan het metal-genre, lukt het Fokko om iedereen, inclusief zichzelf, uitermate vrolijk te stemmen, ook als het gaat over ruzie in de Efteling, een midlife crisis op je dertigste, een manisch-depressieve vriendin of gewoon over het niet kunnen ontspannen met een broek aan. Dat alles kapot gaat en Fokko het niet meer trekt (Fokko’s meest recente single, red.) doet er niet toe; de show staat als een huis en de mannen genoten zichtbaar.
Bassist Sebastian Bruinewoud (die voor het eerst met de band op tournee is) werd een kleine pauze gegund toen Fokko (gitaar/zang), Jurro Brouwers (gitaar) en Gelke Boontje (drums/eggshakers) een akoestisch intermezzo ten gehore brachten. Hoewel het wat ongemakkelijk oogde, wist de band ook dit goed te verkopen. Met interesse naar de meningen en bevindingen van het publiek werd er hier een daar een vraag vanaf het podium de zaal in geslingerd welke uiteindelijk diende als brug naar het volgende nummer. Ook dit werd op zijn Fokko’s gebracht: bescheiden, goedlachs, ongemakkelijk, wispelturig en gemeend.; evenals de aankondiging van een nieuwe EP die in de maak is.
Fokko weet een goedwerkende mengelmoes van Weezer, The Presidents of the United States of America, jaren negentig Green Day, Tröckener Kecks en een vleugje the Scene te brouwen en volwassen over te brengen.
Fokko is een volleerd tekstschrijver die zich heeft omringd met kwaliteitsmuzikanten, wat het publiek niet alleen tot nadenken en lachen dwingt, maar nog wel meer tot het hebben van plezier. Waar Fokko en het publiek vooral van genoten was het samen zingen met één stem, één lach, één doel en veel zin.