Lorde — Virgin
generatie stem | elektronisch | oversharing
Sinds ‘Royals’ in 2013 Lorde in één klap veranderde van Nieuw-Zeelandse tiener in de stem van de Tumblr generatie, verloopt haar carrière een beetje alsof ze is onderworpen aan een soort maancyclus: iedere vier jaar brengt ze een nieuw album uit, doet de teen angst in ons opleven, om dan weer net zo vlug te verdwijnen. Na het fluisterende Solar Power heeft Ella Marija Lani Yelich-O'Connor, zoals ze echt heet, haar gedurfdheid weer teruggevonden op vierde album Virgin. Tekstueel is ze namelijk net zo onthullend als de röntgenfoto op de albumhoes: thema’s als haar eetprobleem, een break-up, podiumvrees en ego death komen voorbij. Samen met producer Jim E. Stack (die hoorbaar ook Bon Iver’s SABLE, fABLE produceerde) ruilt ze de akoestische gitaar van haar vorige plaat in voor een koortsige, elektronische onderlaag. Het resultaat is een hyperpersoonlijke verzameling aan glitchy beats, scheve synths en Lorde’s warme, smoky vocalen die bij vlagen bijna robotachtig klinken.