Jlin's nieuwe album is niet te snappen en toch aanstekelijk

Jlin maakt geen muziek die je even op de achtergrond aanzet. Ook niet muziek die je nog net even voor het slapen gaan moet luisteren, zo leert de ervaring. Op haar nieuwe album Black Origami, doet ze er extra weer een schepje bovenop. Tracks vol hyperactieve percussie, waar op geen moment vat te krijgen is en waar je toch in op kan gaan.

Catchy kan je het nauwelijks noemen, daarvoor geeft de Amerikaanse producer je veel te weinig handvatten. Ooit begon ze als footwork-producer. Ze had veel contact met de legendarische DJ Rashad, waarmee ze sprak over het genre uit Chicago dat vooral bedoelt is voor dance battles waarbij je de ander overtreft met zo virtuoos mogelijk voetenwerk. De oneindige stroom aan percussie in de begeleidende muziek is vooral een aanmoediging omg nog harder te dansen.

Footwork vormt nog steeds de basis, maar in feite is Jlin geradicaliseerd. Of op zijn minst verder naar binnengekeerd. Ze gebruikt nauwelijks melodie in haar producties, de ritmes zijn te ingewikkeld om echt fysiek te worden en te dominant om zich in je hoofd te nestelen. Het speelt zich ergens ertussen in af. Bovendien gebeurt er een hoop: kille software-sounds, rave-fluitjes, tribale drums, wat wilde kreten, vastlopende samples, een trompetterende olifant. Alsof er een harde schijf vol samples explodeert, maar dat als je beter kijkt je ziet dat er toch een toevallige rangschikking in zit. Op papier doodvermoeiend, maar in handen van een absurd goede producer als Jlin spat de energie en aanstekelijkheid ervan af. 

Jlin treedt vrijdag 30 juni op in De School, Amsterdam.

Makkelijk op de hoogte blijven van alle nieuwe muziek? Abonneer je op de 3voor12 #NIEUWEMUZIEK playlist op Spotify. Nog meer #nieuwemuziek vind je in ons dossier.