LL22: Sevdaliza doet schizofrene stijlbreuk
Van abstracte triphop naar Gigi D'Agostino
Sevdaliza is net zo goed een popartiest als een performance-artiest. Haar muziek staat in dienst van het bredere gesamtkunstwerk Sevdaliza. Ooit stond ze nog als een ongrijpbare sierbloem op het podium van Lowlands, met een gestyleerde show die net zo goed performance-art was, in dienst van de ongrijpbare elektronische triphop van Ison, haar album uit 2017.
Met haar laatste album Shabrang en haar laatste EP is Sevdaliza een heel andere hoek ingeslagen. Meer dan ooit zijn haar liedjes grijpbare, hooky popliedjes: oude 'Marilyn Monroe' krijgt na een minuutje een gesyncopeerde drumbeat en ze laat de traphook van 'Oh My God' uiteenbarsten in die mindfuck hardcore-remix van Sleepnet. De zomerse trance-pop van 'Everything is Everything' is superdansbaar en met 'Darkest Hour' is Sevdaliza op haar poppiest, met een stevige four-to-the-floor kick en een pulserende synthesizer. Met die nieuwe liedjes komt Sevdaliza dichterbij dan ooit. Wonderschoon ook, zo gestyleerd zoals ze over het podium danst en hoe nieuwe aanwinst Jonas Pap haar nummers inkleurt met weelderige cellopartijen.
HET MOMENT:
Des te vervreemdender is het wat er na veertig minuten gebeurt. Sevdaliza laat een booth naar het midden van het podium te slepen, om vervolgens vanachter de draaitafel de meest ontregelende DJ-set ooit te doen. Heb je je ooit wel eens afgevraagd hoe een DJ-set van Sevdaliza klinkt? Dat klinkt als Faithless, als The Prodigy, als 'L'Amoure Toujours' van Gigi d'Agostino, als tien minuten keihard knallen met een paar van de grootste hits van de dansvloergeschiedenis. Om vervolgens de booth weg te laten zetten en 'Rhode' te zingen vanuit een mitrailleur-microfoon. Wat is er net precies gebeurd?
Meer Lowlands 2022 in het dossier