Albumrecensie: Tricklebolt – Straight Into The Blue
Tricklebolt neemt je mee op een groovy reis langs nieuwe muzikale gronden
Recensie: Henri Koekkoek
De vijfkoppige blues-rockband met twee gitaristen en een toetsenist maakte met het eerste album al duidelijk dat 'they are here to stay’. Het bracht de groep op festivals als Zwarte Cross en Mañana Mañana. Duidelijk is te horen dat Deep Purple een grote inspiratiebron is. Het is dan ook niet gek dat ze al in het voorprogramma hebben gestaan van onder meer Golden Earring en DeWolff. Twintig februari komt het tweede album ‘Straight Into The Blue’ uit en wij mochten alvast luisteren.
Op de site van Blues Magazine laat de band weten dat: “Dit album gaat over het vertrouwde nest ontgroeien.” Zo blijft de groep met nummers als ‘Sunday’ en ‘Freshly Mown Grass’ nog dicht bij hun eigen roots. ‘Sunday’ bijvoorbeeld, gaat over het brakke zondag gevoel na een avond stevig drinken in de keet. Terwijl nummers als ‘Straight Into The Blue’ en het tweedelige ‘I’ve Seen Skies’ je meenemen op een groovy reis langs nieuwe muzikale gronden. De jongens experimenteren succesvol met uitgerekte riffs en creatieve bridges. Toch mogen de songs allemaal wel wat langer duren. Gemiddeld duurt een liedje op het album zo’n 3.40 minuten. Als je er net lekker in zit begint het volgende nummer alweer.
Ook maakt het album een wat valse start. Het album opent met een zweverig, trippy ‘Get Aboard’. Daar komt abrupt een einde aan om gelijk met de tweede track ‘Airballoon’ te beginnen. Hier gaat de groep er gelukkig meteen volle bak tegenaan. De vocalen van Bastian Pen worden hierin volledig benut met een keiharde en hoge uithaal, ook de samenzang met Tim Kampman is retestrak.
Het drietal singles dat al is uitgebracht is een mooie weergave van dit album: ‘Backbite’ is net zo venijnig als de titel doet vermoeden, het swingende ‘Atlantis’ is aanstekelijk en een goed wapen voor de festivals, en ‘Sunday’ is met de mondharmonica een knipoog naar de thuisbasis op het platteland. Verder geeft ‘My Woman’ met een iets lager tempo de kans om even op adem te komen. Met ‘I’ve Seen Skies’ als afsluiter laat Tricklebolt zien dat ze wel degelijk lange nummers kunnen maken die zeven minuten blijven boeien.
Tricklebolt daagt zichzelf uit op het tweede album, ‘Straight Into The Blue’. Met slimmigheidjes als de mondharmonica en verschillende analoge synths blijven de nummers verrassen, wat resulteert in een veelzijdig, vermakelijk album.