Mac Miller - Balloonerism
intieme reflectie | postume release | dromerige hiphop
Het is moeilijk te geloven dat we alweer zeven jaar geleden afscheid hebben moeten nemen van de getalenteerde artiest die Malcolm James McCormick, beter bekend als Mac Miller, ooit was. De geliefde rapper overleed op 26-jarige leeftijd op wat door velen wordt beschouwd als zijn creatieve piek door een verwarde dealer aan een tragische overdosis. Datzelfde jaar nog kwam Swimming uit, toen bestempeld als zijn beste album door onder andere Rolling Stone. Anderhalf jaar later verscheen zijn eerste posthume album Circles, welke eigenlijk alleen maar meer duidelijk maakte dat hij nog lang niet op zijn hoogtepunt was. Na lang wachten is vandaag Mac's zelf uitgetekende project Balloonerism gereleased en wordt er nu al gesproken over het 'beste posthume album ooit gemaakt' - alweer.
Voor zijn eeuwig trouwe volgelingen is het album eerder 'officieel' dan verrassend: alle nummers van het album cirkelen al sinds 2021 rond. Het album is zelfs eerder, in één van zijn kwetsbaarste periodes in 2014, bijna de wereld in gestuurd. Ook de productie is grotendeels gedaan onder Mac's alias Larry Fisherman. Welke nummers echter een daadwerkelijke release mochten krijgen, bleef spannend. Het antwoord vormt een bitterzoet, diep persoonlijke kijk in de ziel van een rapper getergd door de wereld, door drugs, maar vooral door zichzelf.
Hoewel de dromerige soundscapes en jazzy improvisaties op het eerste gezicht misschien luchtig of zelfs vrolijk lijken, zijn Mac Miller's teksten hartverscheurend. Van hoe hij in het begin van zijn carrière werd afgedaan als frat rapper is niets meer over: Mac omarmt de diepste krochten van zijn onzekerheden. Vooral zijn moeilijke relatie met zijn drugsgebruik wordt op een rakende manier uiteen gezet: 'There’s help inside that medicine cabinet / Came in for the answers, but she left with a habit.' En die gewoonte wordt steeds donkerder in de eerder uitgekomen single '5 Dollar Pony Rides' (met partner in crime Thundercat): 'Need to let the drugs go / Tryna find Heaven, I get high but never come close.'
Maar er komen meer thema's voorbij die voor fans herkenbaarder zullen zijn: het niet willen opgroeien in 'Excelsior' of Mac's gedachten over het hiernamaals op 'Ricks's Piano' en slotakkoord 'Tomorrow Will Never Know'. Het album is zo zielmijnend dat het niet zonder een traan en lach kan worden geluisterd. De lyrics 'Didn't think anybody died on a Friday' grijpen bij de keel als je bedenkt welke dag het 7 september 2018 was.
Balloonerism is een krachtige herinnering aan een artiest die zijn gevoeligheid omarmde en zijn demonen durfde aan te kijken. Het laat ons opnieuw zien dat Mac Miller zijn tijd ver vooruit was, maar vooral dat we hem veel te vroeg verloren.