Library Card: energieke praatzang-postpunk over de druk om productief te zijn
Rotterdams viertal presenteert tweede single ‘Sunflowers’
‘Dit is eigenlijk ons popsingletje’, grapt vocalist Lot van Teylingen (hen/hun) van het Rotterdamse Library Card aan de telefoon. We hebben het over hun tweede single ooit, ‘Sunflowers’, die vandaag verschijnt. En inderdaad, het eerste wapenfeit sinds hun gruizige postpunk-debuut ‘Mirror Factory’’ klinkt een stuk zonniger dan de voorganger.
‘Sunflowers’ gaat over de behoefte om te ontsnappen aan de druk om alsmaar harder en harder door het leven te rennen. The grind, noemt van Teylingen het. ‘Dat is ons geïnternaliseerde kapitalisme, waardoor je je schuldig voelt als je een dag niet productief bent. Het wordt ons actief afgeleerd om te chillen, om af en toe iets niet te weten. Om een keertje niet honderd miljoen dingen in een week te plannen.’ En lukt het een beetje om dat zelf anders in te vullen? Lachend: ‘Nou, niet super goed. Dat is denk ik het enige wat ik prettig vond aan de pandemie, dat het toen wel goed lukte. Ik kon me er echt aan overgeven dat ik niks kon doen, en dat was dan oké. Dan kreeg ik ook veel meer energie en ruimte voor creativiteit.’
In die oase van rust ontstond ruim een jaar geleden de band: ‘Ik was toen net klaar met studeren aan de kunstacademie en ik was op zoek naar een nieuw project. Ik luisterde veel naar Black Country, New Road, en heb toen een berichtje op Insta gezet, zoiets als: “Hoi, ik luister naar deze muziek. Wil iemand die met me maken?”’ Oude vrienden Kat Kalkman en Mitchell Quitz hadden daar wel trek in. En toen later Emre Karayalçin de drumcomputer kwam vervangen, begon het echt te leven. 'Het was perfect, iedereen had tijd, niemand kon werken. We konden gewoon elke week repeteren en superveel schrijven.’
Die rust is nu wel voorbij. Liedjes over verlangzamen daargelaten, heeft Library Card het gewoon mega druk, met deze week een optreden in Parijs en op Grasnapolsky. Maar eerst staan ze zaterdag op Beware Of The Banshees in de Nijverheid in Utrecht. ‘Dat is een heel vet initiatief van Imara Speek van de Utrechtse punkband Rats and Daggers. Die wilde graag een avond wilde organiseren met luidere muziek, maar dan van groepen die qua genderinclusiviteit anders zijn dan de norm. Dus meer genderdiversiteit op het podium, eigenlijk. En dat is hard nodig.’