BKS22: Mavis Staples brengt driekwart eeuw podiumplezier
Toen soul en gospel nog praktisch hetzelfde waren
Best Kept Secret doet eigenlijk verrassend weinig aan lecacy acts. De blik is stevig op het heden gericht, terwijl het publiek toch ook best in is voor een geschiedenislesje. Mavis Staples is een klein vrouwtje, maar ze is een grote mevrouw in de soulgeschiedenis. Onlangs werd de legacy van The Staple Singers nog opgerakeld in Questlove’s Oscar-winnende docu Summer Of Soul. The Staples Singers, een familiegroep geleid door vader Pops uit de tijd dat soul en gospel nog praktisch hetzelfde waren. Ze werden niet alleen een succes voor het zwarte publiek, maar maakten ook de cross-over naar het witte publiek, onder meer door backing vocals te zingen op het iconische Last Waltz concert van The Band.
Toch zullen Mavis Staples en haar oeuvre voor velen niet meer dan een vraagteken in het blokkenschema zijn. Dat weet Staples zelf ook, want ze doorspekt haar set met nummers van anderen, ‘Slippery People’ van Talking Heads en ‘For What It’s Worth’ van Buffalo Springfield bijvoorbeeld. Een van de hoogtepunten in de set is ook het obscuurdere ‘Can You Get To That’ van Funkadelic, een nummer dat ze met Wilco’s Jeff Tweedy op plaat zette. Het is ook een van de stoerdere nummers in de set, die als geheel toch wel erg oubollig is. Mavis Staples is inmiddels 82 jaar, haar stem is rauw van ouderdom en slaat af en toe over. Om de paar nummers moet ze even gaan zitten, maar nooit langer dan nodig: zodra het weer gaat springt ze weer op, om aan haar eigen twee stone cold classics te beginnen: ‘Respect Yourself’ en het minutenlang uitgesponnen ‘I’ll Take You There’.
Mavis Staples is bepaald niet de meest frisse, relevante act die je anno 2022 op het hoofdpodium kan zetten, maar ze is wel een van de allerlaatste nog optredende artiesten van de original soul generation. Ze somt het even op: 74 jaar staat ze al op het podium. ‘And I ain’t tired’.
HET MOMENT:
Direct na haar optreden raast een golfkarretje naar de kleedkamers. Giechelend en vrolijk kakelend zit Mavis Staples op de bijrijdersstoel, haar rechter been buitenboord. Driekwart eeuw en nog niet klaar voor pensioen.