Album van de Week (13): Bob Uit Zuid

De nodige bravoure is Bob Dijkshoorn alias Bob Uit Zuid niet vreemd, zo hoorden we al op zijn interessante debuutplaat uit 2022. Maar een nieuw album Heilig titelen en introduceren met 'Applaus' is zelfs voor hem een gedurfd statement. 'Ik sta boven je', spuwt hij in dat openingsnummer je trommelvliezen in. Hoe hij daar is gekomen? 'Door de boerenkool, gekookte kip en kilo’s wortels'. Als luisteraar zit er dan al niets anders meer op dan het patsergedrag accepteren: Ok Bob, let’s go. Mat ons het komende half uur maar af.

En dat doet hij. Op alle vlakken heeft Bob Uit Zuid een upgrade gekregen. De producties bestaande uit spannende samples met rauwe boom bap beats en groovende baslijntjes vallen als eerste op. Met een veel voller en warmer geluid dan voorheen zouden die haast de overhand nemen, maar het is uiteindelijk de venijnig bijtende delivery van zijn gestoorde teksten die blijven hangen. Over zijn tiny house in Waarom Groot: "Jeuk van de grote ruimtes / Ik ben leuk in de feutushouding / Teut van de minibar in mijn kleine keuken / Uitzicht op veulens". Maar telkens als het absurdisme de overhand lijkt te nemen, komt Bob met een spintsvonidge observatie gespekt in irritatie om je terug de realiteit in sleuren.

Die irritatie voelt Bob met name richting zijn medemensen. Of het nu de yuppen in 'Grofvuil', de gladde projectontwikkelaars in 'Stanleymes', de uitgerangeerde grootsprekers in 'De Jagersclub' of de egocentristen in 'Is Het Nodig' zijn, hij fileert de stereotypes scherp. Zo scherp zelfs dat hij zich inmiddels durft te meten aan Brusselse hiphoplegende Zwangere Guy op albumhoogtepunt 'Curlen'. De twee stuwen elkaar met hun hoofdstedelijke dialecten naar hogere niveaus.

In dertig minuten heeft de hoogmis van de heilige Bob ons bekeerd. Soms hoeft het ook niet langer te zijn. Ons bloed kookt en iedereen op straat kijken we met argwaan aan. Met geheven middelvingers lopen we naar de supermarkt en betrappen onszelf op hetzelfde huftergedrag waar het boek van Bob ons voor probeerde te waarschuwen. We zijn misschien ook allemaal slechts wandelende paradoxen. Op repeat dan maar, we hebben duidelijk nog veel te leren.