BKS23: De Job & Fred Band is emotioneel failliet (en dat is helemaal oké)
Wonderlijk zwelgrockproject van Vjèze Fur
‘Willen jullie een liedje horen van een pedofiel die heel veel goede liedjes heeft gemaakt?’ Verwarring. Nog meer verwarring dan er sowieso al heerste in de Casbah. Ehm... Nu zijn we wel benieuwd, maar kun je ja zeggen op zo’n vraag? Fred grinnikt. ‘Job, jij bent de bandleider. Jij mag bepalen of we hem spelen.’ Hahahahaha. Dat kan alleen Freddy Tratlehner zijn, Vjèze Fur van De Jeugd van Tegenwoordig, een etterbak eersteklas die goed gedijt op dit soort zeurderig ongemak. Het refrein: ‘R. Kelly mag niet meer!’ En het liedje klinkt een beetje als… het venijnige gitaarliedje ‘Pigs’ van Sparklehorse?!
Ah, dit is dus de wonderlijke Job & Fred Band. De ontstaansgeschiedenis vertellen ze meteen vast in het openingsliedje: Job is zomaar een maatje van Fred die toevallig gitaar speelt. Fred nodigde ‘m eens uit in de studio van Bas Bron, maar die vond het allemaal maar niks. ‘Mijn stem die was te vals en hij hield niet van gitaar’, maar Fred voelde het allemaal wel. Het is totaal niet wat je zou verwachten van een soloproject van die ene van De Jeugd. Geen candlelight-autotune-R&B aan een fonkelwitte piano, gezongen met zijn slickste kopstem. Hij brult ook niet zoals in de gabberpunk-hooliganrap van Coevorduh, dat project dat-ie ooit met Bastiaan Bosma (Aux Raus en tegenwoordig MICH) had.
Nee, de Job & Fred Band maakt, eigenlijk nog veel meer dan De Jeugd van Tegenwoordig, de ultieme slechtgaanmuziek. Snufje nineties rock, snufje britpop, snufje teenage angst vermomd als midlifecrisis. Het mag niet te hard rocken, maar moet vooral lamlendig klinken. Tegen die lamlendigheid moet je wel een beetje bestand zijn, zeker als Fred wat té kwezelig uit de hoek komt en niet minder vals zingt dan op plaat. Maar als Fred zijn best doet, zoals in ‘Doet Denken Pijn?', dan is dit eigenlijk best wel leuk. Het is zelfs hardop gniffelen om het liedje over de dode rat achter de muur. Had ook een kindermusical op Tweetakt kunnen zijn. Tuurlijk, het zal niet snel uit de schaduw treden van zijn main gig, maar who cares.
HET MOMENT:
Eerst het pesterige liedje dat Fred voor Job schreef, toen het uitging met zijn vriendin. De boodschap: wees vrij! Ren naakt met je gitaar over de weide. Gelukkig is Job er wel tegen bestand, en klooit hij net zo goed terug. ‘Dit liedje schreef ik dan weer voor Fred. Het heet "Emotioneel Failliet", en is losjes geïnspireerd op zijn leven.’ Fred: ‘Klopt.’