Rhiannin, Reggy van Bakel & consorten nemen Paradox mee op avontuurlijke audiovisuele reis
Veelzijdige percussionist nodigt voormalige Vonk-collega uit voor Paradox Hub Sessions
Tijdens Paradox Hub Sessions krijgen door Music Hub Brabant geselecteerde talenten de kans in een door henzelf gekozen bezetting te schitteren voor publiek. Percussietalent Reggy van Bakel kiest er deze maandagavond voor zangeres Rianne Wilbers, die vroeger met hem in Ensemble Vonk zat, uit te nodigen om haar nieuwe project Rhiannin gezamenlijk tot leven te brengen.
Voor aanvang van het concert zien we een podium dat niet alleen rijk bezaaid is met instrumenten, maar waar ook een viertal zuilen op geplaatst is. Een optreden van Rhiannin is dan ook niet slechts een feest voor het oor, maar ook voor het oog: ieder nummer wordt vergezeld door projecties, die het verhaal van dat stuk visueel ondersteunen.
Na een tastende instrumentale introductie starten we onze reis met 'Gasp', dat over het prille begin van het leven handelt. Vervolgens worden we deelgenoot gemaakt van Rhiannins overpeinzingen over onder meer geur en herinnering, intimiteit, woede en verlangen, meegevoerd door een stroom van beelden, waarin we onder meer een kleine Rianne ontmoeten, die stiekem de fascinerende, maar voor haar ontoegankelijke wereld der volwassenen bespiedt.
Naargelang het verhaal het gebiedt, wisselen ingetogen en uitbundige, duistere en lichtere momenten elkaar in de muziek af. Daarbij wordt het geluid van de 'kernband', die naast Wilbers bestaat uit multi-instrumentalist en trouwe muzikale partner Jornt Duyx, gitarist Timon Koomen en drummer Frank Wintermans, vakkundig verrijkt door de percussie, loops en gevonden geluiden van Van Bakel, terwijl ook speciale gast trompettist Koen Smits af en toe een nummer meeblaast.
Het publiek, dat zich middelpuntvliedend in plukjes in de hoeken en gaten van Paradox neergelaten heeft, laat tussen de stukken door duidelijk blijken van het gebodene te genieten, maar het gebrek aan beweging in de zaal zint de zangeres niet helemaal. "Ik vind het zo saai dat jullie allemaal zitten," laat ze zich op een gegeven ogenblik ontvallen, "ik voel me zo eenzaam zo." Inderdaad beweegt ze zelf genoeg, wat soms ook door de projecties achter haar gereflecteerd wordt.
Wanneer ze uiteindelijk haar twijfels over een eventueel moederschap bezongen heeft, vindt ze het welletjes, en besluit ze van het podium te springen om enkele van haar timide artistieke kameraadjes uit hun stoelen te sleuren en tot dansen aan te zetten. Een typerend slot van een energieke en veelbewogen avond.