Album van de Week (43): Dave
Tien psalmen over schuld, vergeving en innerlijke strijd
De Britse rapper Dave ziet zichzelf in zijn naamgenoot, de bijbelse koning David, die met zijn harp zong over persoonlijke en maatschappelijke problemen. Op The Boy Who Played The Harp gebruikt hij de eeuwenoude verhalen als spiegel voor het heden, om te reflecteren op wat er speelt in zijn eigen leven en in de maatschappij. De 26-jarige rapper uit Streatham, Zuid-Londen, maakte al indruk met vroege tracks zoals 'Thiago Silva', maar brak pas echt door bij het grote publiek met zijn Mercury Prize-winnende debuut Psychodrama (2019). Sindsdien geldt hij als een van de meest introspectieve en maatschappelijk betrokken stemmen van het Verenigd Koninkrijk. Zijn laatste project, de EP Split Decision met Central Cee (2023), liet een wat lichtere kant van Dave horen. Nu, vier jaar na zijn laatste soloproject, moet hij duidelijk veel van zijn hart.
De vijf samenwerkingen op het album voelen niet als losse features, maar als onderdelen van het verhaal dat Dave probeert te vertellen. De track ‘Chapter 16’ is een dialoog tussen generaties van UK rap, twee iconen die worstelen met verschillende punten op dezelfde route. De Britse grime-pionier Kano, ook bekend als Sully uit Top Boy, blikt terug: ‘I was in ’03 on the mic getting lourdy… You think you would have flourished in my era at 140?’, terwijl Dave zijn onzekere kijk op de toekomst geeft: ‘Pfft, well, I guess we don’t know, that’s why we wake up, go get it by ourselves / And I’d love to tell you yes, but, bro, I question that myself.’
James Blake, bekend van zijn melancholische producties en samenwerkingen met artiesten als Kendrick Lamar en Beyoncé, past als een puzzelstukje bij het geluid dat Dave op deze plaat neerzet. Op ‘Selfish’ en ‘Fairchild’ vult zijn emotionele zang Dave’s woorden perfect aan en voegt precies dat vleugje diepte toe dat de tracks compleet maakt. Een andere klank die prachtig naast Dave klinkt, is Tems. Op ‘Raindance’ schittert haar prachtige, warme zang terwijl Dave in zijn tweede verse subtiel speelt met teksten van Drake, Lil Wayne en Ol’ Dirty Bastard, alleen voor de echte kenners.
Op de titeltrack biecht Dave op, reflecterend op zijn plaats in de wereld, zijn verantwoordelijkheid als artiest en de staat van zijn generatie:
‘I sometimes wonder, what would I do in the next generation?
In 1940, if I was enlisted to fight for the nation, or
In 1960, if I had to fight for the rights of my people
And laid down my life on the line so my grandkids could live a life that’s peaceful.’
Wat we als volgende kunnen verwachten van Dave, blijft de vraag, maar dit hoofdstuk belooft veel voor de toekomst.