Grensverlegger Spinvis laat zien nog altijd te kunnen verrassen

Het eerste album van Erik de Jong, alias Spinvis, stamt uit 2002. Afgelopen april, 21 jaar na zijn debuut, verscheen zijn inmiddels zesde studioalbum Be-Bop-A-Lula. Een nieuw album betekent een nieuwe tour en tot onze grote vreugd doet hij vanavond de Next van 013 aan. Het publiek is divers, maar heeft één ding gemeen: de liefde en bewondering voor de niet-in-één-genre-te-vangen muziek van Spinvis. 

Het concert begint met een kort gedicht: “Wij zijn een menigte, Jij bent een menigte, Ik ben een menigte, Wij zijn een menigte.” Op het podium staat ook een menigte. Niet alleen de band, maar ook een tiental paspoppen die willekeurig over het podium verdeeld staan. Er worden feitjes verteld over die zogenoemde menigte door celliste Saartje van Camp: “Wist je dat we 522 koeien per jaar eten? Wist je dat 22% van de mensen homoseksueel is? Wist je dat 5% van de mensen..” “Homo is?” zegt Erik. “Nee, linkshandig.” Dit is Spinvis. De band draagt niet alleen nummers voor, maar vermengt dat ook met een beetje theater. Erik’s poëtische praatzang vormt in combinatie met de instrumentatie van zijn vijfkoppige band een zaalvullend, mooi geheel. Ook op 62-jarige leeftijd wil de Utrechtse sample-muzikant nog altijd de grenzen van wat muziek is blijven verleggen en aan de beduusde reactie van het publiek is af te lezen dat hem dat nog steeds lukt. 

De liedjes die we vanavond horen zijn Spinvis-liedjes van door de jaren heen, maar hij vertelt dat deze tour vooral over liefde gaat. “Liefde kan ook vriendschap zijn.” zegt hij voordat hij het verhaal vertelt achter het nummer ‘Limonadeglazen Wodka’, het gaat over Mas: zijn beste jeugdvriend. Over toen ze beiden 17 jaar oud waren en samen veel dronken en rookte, Mas dronk dan limonadeglazen wodka. “Hij besloot dat het goed geweest was en stapte uit het leven.” Erik vertelt dat hij hier nooit goed over kon praten. Tot nu. Hij is heel goed in het brengen van zware verhalen met een beetje jeu: “Ik had zelfs een echte traan, de as kwam in mijn oog.”

Met de heren in pak en de dames in strakke rode jurkjes is hun uitdossing net zo elegant als hun samenspel. Erik is het duidelijke middelpunt en zijn band vult hem erg goed aan. Afwisselend op akoestische en elektrische gitaar start Spinvis zijn nummers met de vaak herkenbare deuntjes en de strijkers en eigenzinnige teksten sluiten er op magistrale wijze op aan. Hier en daar horen we een kleine kraak in Spinvis zijn stem, maar buiten dat verloopt het optreden vlekkeloos. Het is te zien dat we hier met een professional te maken hebben.