M O R’s debuutalbum is een experimentele verkenning van synthesizerlandschappen

De vierkoppige Utrechtse artpopband M O R is zo intrigerend als dat het complex is. Met een compleet uitgedachte sound en een campagne opgezet bij voordekunst hebben ze onlangs het album Into an absence of space uitgebracht, een atmosferisch en een dicht beladen project. Ze hebben het album gepresenteerd door diezelfde week een optreden te geven in EKKO, waar de kleine zaal voor een intieme sfeer en een sterkere verbinding met het publiek zorgt.

De kern van M O R draait immers om verbinding. Verbinding met de muziek, verbinding met het publiek en het verbinden met jezelf. Tijdens het opnemen van het album hebben de bandleden volledig hun comfortzones verbrand om meer begrip te krijgen voor zichzelf en hoe experimenteel de muziek kan worden.

Zangeres en schrijfster van de band, Sofinka, heeft een expressionistische vocale stijl. Haar zachte en meditatieve uithalen geven Into an absence of space een zwevend gevoel. De felle en raspige uithalen, die zuinig zijn gebruikt over het hele album, staan in een mooi contrast met de dromerigheid van de rest van de plaat. Het is een perfecte aanvulling tot het spannende maar minimalistische synthesizerwerk van producers Marie de Koning en James de Jong. Microbeats en vocoder geven een scherp randje en een diepere laag aan het project. Nummers als 'Warkoscz' en 'Into an absence of space' geven je een gevoel van verstikking nadat je wordt begraven in gigantische dekens van warme synths. Het gebruik van gitaar en drums is ook aanwezig met het zachte gitaar tokkelen in 'It will bloom' en de panische ritme secties op 'Znowu nie uratowałam świata'. Het album eindigt op het gedenkwaardige 'Five more Nights': een bepalend nummer dat de richting van de sound al vroeg in het maakproces aangaf. Een acht minutenlang synthparadijs met een confronterende baslijn en een grove noise outro. Schelle en pijnlijke synths zorgen ervoor dat de luisteraar zich niet helemaal op zijn gemak voelt. Een nummer dat over een gevoel van constante frustratie, mislukking en angst gaat, zal natuurlijk geen toegankelijk geluidspalet hebben. 

Hoewel het album desoriënterend en soms zelfs pijnlijk is, zijn alle nummers zo bij elkaar gegroepeerd dat het zorgt voor een coherent en mooi uitgedacht geheel. De experimentele nummers brengen de luisteraar snel in een staat van ongemak, waarna de band de luisteraar direct weer charmeert met een zacht en intieme ballad. Into an absence of space is een plaat die je van voor naar achteren helemaal moet luisteren om er het meeste uit te halen.