ADE24: De bende van Benders krijgt levenslang bij Hiss & Hertz

Colin Benders staat in z’n uppie op het verder lege balkon van Club Levenslang. Als een cipier waakt hij over de oude ketelruimte, waar Pariah net zijn zoveelste onverwachte afslag neemt. Een klassieke, psychedelische acid-tune bokst op tegen deze gloednieuwe moderne garage-track. Vers van de pers en zo happening dat hij vannacht in twee verschillende sets voorbij komt. “PARIAAHHHH!!”, schreeuwt iemand tussen twee donders door. Benders houdt elke muzikale schijnbeweging van zijn genodigde nauwlettend en glimlachend in de gaten. De ketel warmt al aardig op. 

Je kunt het voorzichtig al een traditie noemen: Colin Benders die tijdens ADE een zooitje van zijn favoriete dj´s uitnodigt voor een clubnacht. Vorig jaar gaf de modulaire synth-fluisteraar met Colin Benders Invites al een inkijkje in zijn adresboek. En laten we ook zijn ambitieuze 32-urige marathon-clubnacht Etmaal niet vergeten. Vannacht draagt het feest de naam Hiss & Hertz, naar het label waarop hij tegenwoordig zijn muziek uitbrengt.

Wie staat nog meer op de gastenlijst? De Rotterdamse Megan Leber – bijgenaamd ‘The Queen of Restraint’ – is van de partij. Ze draait een niet al te terughoudende openingsset vol industriële rolling kicks en trippy predator-geluiden. Salome en CEM sluiten rug aan rug af. De twee zijn bepaald geen vreemden van elkaar, als respectievelijk resident en mede-oprichter van het Berlijnse queerfeest Herrensauna. Dit zijn vast niet de eerste peuken en fritz-cola’s die ze in een booth met elkaar delen. De Berliners gaan kneiterhard rechtdoor, maar gooien om de paar tracks een bizar idee bij elkaar over de schutting. Viel Ernst en gekke bekken trekken: het vat de avond goed samen.  

Wanneer een flinke verzameling modulaire synths de vloer op wordt gerold, dringen de grootste nerds massaal naar voren. Het is tijd voor de masterclass. Colin Benders en zijn machine nemen plaats vooraan op de dansvloer – in de booth past het allemaal niet – omringd door grote ogen die hem op de vingers kijken. Benders en zijn bakbeest kennen maar één standje: plankgas. Wars van grote afwisseling draait hij zorgvuldig aan de knoppen en brengt hij kleine nuances aan in het geweld. Een filtertje gaat langzaam open, een echo snel weer dicht. Laag voor laag ontvouwt Benders een industriële dystopie aan geluid. De machine hijgt, puft en kreunt, terwijl een meedogenloze doffe kick alsmaar door blijft rollen. Het zweet druipt van de ketels. En met dat kleine snorretje rockt Benders nu meer dan ooit de geniale professor-look. Het is techno waarin de zon niet schijnt, maar toch gaat een brede glimlach de bajes rond.