Jungle By Night hypnotiseert een bezeten 013 tijdens muzikale pelgrimstocht

We hoeven je niet te vertellen dat Jungle By Night ieders dansbare kant naar boven haalt, zelfs als je dacht die te kunnen bedwingen. Festivals in binnen- en buitenland gaan ze af om te trakteren op jazz, funk en afrobeat. Toch komen de mannen misschien wel het beste tot hun recht in een kleinere zaal als de Next, waar de ritmische energie nergens aan ontsnapt. Dat bewijst de zevenkoppige formatie deze donderdag, tijdens hun Synergy-tour. 

Voordat de Amsterdamse band het podium betreedt, is het aan stadgenoot Josephine Odhil om het publiek op te warmen. Met haar net verschenen conceptalbum Monstera, is er genoeg materiaal om het voorprogramma te vullen. Ondanks dat ze maar een halfuurtje van zich kan laten horen, slaagt ze erin om een mooi visitekaartje af te leveren. Josephine Odhil betovert met een kille, glasheldere stem en songs die aanvoelen als verstoorde dromen, balancerend tussen art pop, mysterie en surrealistische sferen. 

Even nadat Odhil haar laatste toon neerlegt, maakt de nieuwsgierigheid van het publiek plaats voor collectieve beweging. Want zodra Jungle By Night begint te spelen, wordt iedereen eraan herinnerd waarvoor ze gekomen zijn: dynamische klanken die werken als een meeslepende, onvermijdelijke golf. Vrij snel komen er verontschuldigingen: “Het heeft iets te lang geduurd voordat we hier weer terug waren, excuses.” Die worden al snel aanvaard, met de voorwaarde dat ze het vanavond maar goed moeten maken. 

Trombonist Ko Zandvliet vraagt of iedereen scherp is, want de Amsterdammers willen de diepte in vanavond. Het is het begin van iets anders: de muziek krijgt een wending. De dansbare, funky tracks maken tijdelijk plaats voor een elektronische sound. Onder begeleiding van Bo Floor op elektronische saxofoon belandt de zaal in een beweeglijke trance. Ogen gaan dicht en iedereen zit in het moment. Al is de betovering niet overal even sterk: verspreid door de zaal klinken hier en daar gesprekken die niks met muziek te maken hebben. Maar wie wil luisteren, wordt ruimschoots beloond.

De saamhorigheid die Jungle By Night uitstraalt, blijft niet onopgemerkt. Het publiek krijgt het gevoel onderdeel te zijn van de band — van iets groters. Doordat elke muzikant in de zevenkoppige formatie een moment krijgt om te laten zien wat hij in huis heeft, voelt het alsof iedereen ertoe doet. En precies dat gevoel slaat over op de zaal.

“Jullie hebben je tot nu toe voorbeeldig gedragen, dus laat dit het kantelpunt zijn,” roept Ko door de microfoon bij de toegift. En hoe: de trance maakt plaats voor uitbundigheid: mensen springen, dansen, lachen. Een laatste explosie van energie, alles moet eruit voordat de lichten aangaan. Jungle By Night sluit af zoals alleen zij dat kunnen — zonder woorden, maar met volle overgave.