Elfie Tromp schreeuwt: ‘Zonder pedofielen geen popmuziek!’

Schrijver en theatermaker Elfie Tromp steekt een stok in een wespennest: samen met punkband Hang Youth schreef ze een liedje over de romantisering van relaties tussen volwassen rocksterren en minderjarige meisjes. R Kelly, David Bowie, Bob Dylan, Eric Clapton, Elfie Tromp somt ze allemaal op in een liedje dat ze maakte voor haar nieuwe voorstelling Op De Barricade Van Het Hart. ‘Het is een knuppel in het hoenderhok, ja’, beaamt ze. ‘Weet je wat het is: punk is niet voor nuance. Ik was aan het schrijven met Abel van Hang Youth, en op een gegeven moment zei hij: maar wat vind je nu echt. ‘Misschien’ of ‘ik vind’ is nu even niet relevant.’

Wat Elfie Tromp echt wil is de #Metoo discussie verder trekken dan de Harvey Weinsteins en R Kelly’s. ‘De focus lag tot nu toe vooral op de kopstukken, op de overduidelijk ‘slechte mannen’. Maar machtmisbruik gaat verder en is complexer dan dat. Daarover gaat het tweede couplet van het nummer, over mijn eigen ervaring. Ik was veertien toen ik in de Marilyn Manson chatroom mijn allereerste grote liefde ontmoette, een man van dertig. Dat zouden we nu grooming noemen. Ik geloof wel dat hij echt verliefd op mij was, maar hij is ook roekeloos met mij omgesprongen. Er was dus weliswaar sprake van consent, maar je moet beseffen dat iemand van veertien kwetsbaarder is dan iemand van 25.’

Die relatie was dus deels oprecht, deels ook voorgekomen uit een romantisch beeld van relaties met jonge meisjes dat gewoon is in de popmuziek, zegt Tromp. ‘Marilyn Manson was mijn idool, ik romantiseerde hem als rebel tegen de burgerlijke moraal. Maar veiligheid is ook belangrijk.’ Dat is dus wat Elfie Tromp wil zeggen met haar bewust provocerende liedje. In werkelijkheid weet ze hoe dubbel het allemaal is. ‘Want ik smul ook van de verhalen over R Kelly, een man met een bord voor zijn kop die dacht dat hij overal mee wegkwam.’ Oh ja, van Bob Dylan blijf je af, merkte ze vanmorgen vroeg op sociale media al. ‘Daar zijn mensen woedend over. Maar hij groomde ook een meisje van dertien toen hij 22 was. Dat was een andere tijd, zeggen mensen dan. Maar ja, bij mij was het twintig jaar geleden. En ga maar eens naar een willekeurig podium: het gebeurt nog steeds. Ik geloof niet in cancelcultuur, wel in nadenken over cultuur en dingen in de toekomst anders doen.’