ADE25: Met het hoofd in de subs bij Dusty Cabinets

Tussen al die mega-evenementen en ster-dj’s zou je haast vergeten dat er ook nog genoeg kleinschalige, niche-feestjes worden georganiseerd tijdens ADE (die stiekem vaak veel leuker zijn!). Neem dit feestje in De Sering bijvoorbeeld, direct om de hoek van RAUM. Voornamelijk bekend als community keuken en restaurant, maar vanavond zijn alle tafels en stoelen even opzij geschoven voor het imposante KrackFree Soundsystem, met nog imposanter geluid. 

Bij welke andere venue gaat er nou een karretje met stukken fruit door het publiek heen?! Ook de rest blijft lekker ongecompliceerd, met een sfeer die eerder aan een freeparty doet denken dan aan een ADE-event. De grote houten speakers hebben hier duidelijk de hoofdrol: ze torenen boven het publiek uit en nemen een gehele hoek van de kleine ruimte in. Hoe vet is het om de highs en mids over je hoofd te horen vliegen, terwijl de subs je onderuit proberen te blazen? Met enkel een rood spotje gericht op dat KrackFree systeem en een eenzame, wat verdwaalde laser, is er niets wat van dat kristalheldere geluid afleidt.

Het handgemaakte Nederlandse soundsystem was al te vinden op Dekmantel en Down The Rabbit Hole, waar we er al ontdekten hoe diep de bas kan gaan. Vanavond staat het op een feestje van Dusty Cabinets, dat voor de gelegenheid het Britse label Accidental Meetings heeft uitgenodigd. Een logische keuze, want hun experimentele dub lijkt gemaakt om die speakers tot het uiterste te drijven.

Neem de dub-hiphop van producer Lord Tusk en ‘dubpoet’ James Massiah. Die laatste werkte al samen met Massive Attack, Joy Orbison en Dean Blunt, maar staat vanavond enthousiast te rappen op rammelende, bassy grimebeats. Tot groot genoegen van Lord Tusk, die als dj en mc volop ad-libs toevoegt, met een flinke lading echo en reverb eroverheen. Zijn ‘ride for me’ van de bizarre track ‘Natural Born Killers’ blijft nog lang door je hoofd spoken. De een gaat er keihard op, de ander kijkt wat verbaasd toe.

Dan is labelresident i-sha een stuk subtieler. Al polyritmisch stapelt ze haar psychedelische dubplaten over elkaar, de een nog dieper dan de ander. Bij elke nieuwe subbas trekt je gezicht nog net iets verder samen. Af en toe maakt ze een trippy techno-uitstapje of laat ze zelfs even de minimal wave van Modern Art voorbij komen, maar al snel zitten we weer middenin dat diepe bassmoeras. De toepasselijke tune ‘Melt In To The Floor’ kan het niet beter omschrijven, want die diepe bas laat je nergens anders meer heen, enkel nog dichter tegen de speakers aan.