Ignez maakt zijn technodromen waar in Berlijn

'Yooo ik denk dat het hoog tijd is dat Ignez geboekt wordt in Berghain’. Zo luidde een topic op de Berghain Community Reddit, acht maanden geleden. De resident van het bruisende technofeest Eerste Communie heeft zijn sporen verdiend, speelt en maakt prachtige hypnotiserende techno en heeft in andere clubs laten zien dat hij het waard is, luidde de argumentatie. En daar is wat voor te zeggen: vier jaar geleden trok de Nederlandse technoproducer naar de intimiderende technohoofdstad (deels voor de liefde, maar meer nog voor de muziek), nu is hij klaar met zijn debuutalbum Tides.

Het begon voor Ignez dik tien jaar terug alweer in Noordwijk Aan Zee, niet de eerste plek waar je aan denkt als het over techno gaat. ‘Maar voor mij was al heel snel duidelijk dat ik voor deze muziek viel. Ik ben op mijn vijftiende, zestiende voor het eerst naar club Trouw in Amsterdam geweest. Met een fake ID natuurlijk, want je moest 21 zijn. Als ik de foto nu terug zie denk ik: hoe is het mogelijk dat ze me naar binnen lieten. En ook in Noordwijk omringde ik me met mensen die echt van die muziek hielden.’

In de tien jaar die volgden begon Ignez ook eigen muziek te maken en releasen, sterk geïnspireerd door Berghain’s huislabel Ostgut Ton, in de club zelf kwam hij op zeker moment bijna elke maand wel een keer. ‘En dan vooral de producties van Shed. Ik wilde een eigen sound creëren, mezelf definiëren in mijn muziek.’ Dat kostte tijd en aandacht, maar nu is er dus Tides, een album dat niet alleen drijft op de euforie van de club. ‘Er staan ook tracks op die ik op meer emotionele momenten gemaakt heb, momenten die ik koester als ik het nu terug hoor. Die tracks heb ik nooit naar de wereld gebracht, maar op mijn album wil ik het brede spectrum laten horen.’

En die Berghain gig, daar hoefde hij niet op te wachten tot het album. 14 oktober was het zover, net na kolos Planetary Assault Systems. ‘Luke draaide heel hard, ik wilde zelf dieper gaan. Dat is best lastig, maar het hielp wel dat ik die vloer zo goed kende en erop vertrouwde dat de mensen er echt voor open staan. Op dat geluidssysteem kun je veel, en vier uur is lang. Ik zag de hele tijd familie en vrienden op de dansvloer en kon niet stoppen met glimlachen.’