No Joy - Bugland

Veel mensen verhuizen van de stad naar het platteland voor meer rust: doodse stilte, hooguit wat fluitende vogeltjes. Maar dat pakte voor No Joy, ofwel Jasamine White-Gluz, duidelijk anders uit. Na haar verhuizing naar het platteland van Quebec levert ze met Bugland haar meest maximalistische album tot nu toe af. Met wat productiehulp van Angel Marcloid (ook bekend van de chaotische, genre-clashing Fire-Toolz albums) geeft ze haar dromerige, shoegazey muziek een flinke injectie glitch en IDM-texturen. Freaky elektronica en razende shoegaze smelten hier samen tot een muur van geluid, zoals op de titeltrack: ontelbare lagen van harde, elektronische drums en fuzzy gitaren. Maar er valt nog veel meer te ontdekken op Bugland. Een jaren tachtig synth-lijntje komt regelmatig om de hoek kijken, zoals in het spacey ‘Bather in the Bloodcells’. En op de epische afsluiter ‘Jelly Meadow Bright’ wordt de idm-glitch nog een tandje opgeschroefd. Zeker wanneer de screamo van Fire-Toolz dan eindelijk losbarst, gevolgd door een uitzinnige saxofoonsolo, weet je zeker dat er niks klinkt zoals Bugland.