Paaspop 2017: Rockmama Anouk komt wat moeizaam op gang…

Anouk is al sinds 1997 niet meer weg te denken uit de Nederlandse muziekscène. De Haagse rockmama heeft vandaag de dag maar liefst 17 albums op haar naam staan. Haar laatste twee wapenfeiten kwamen allebei vorig jaar uit en dragen de namen ‘Fake It Till We Die’ en ‘Queen For A Day’.  Je kan je afvragen of Anouk haar muzikale hoogtepunt niet allang voorbij is, aan haar de taak om vanavond het tegendeel te bewijzen als headliner van de eerste Paaspopdag.

Dat begint helaas niet al te vlekkeloos. De set begint met een akoestisch nummer waar het – waarschijnlijk al reeds beschonken – publiek nog niet de aandacht voor kan opbrengen. Dit resulteert in een luid geroezemoes vanuit de tent, waardoor de muziek flink overstemd wordt. Ook de zangeres zelf valt dat op: tijdens het tweede nummer loopt ze abrupt het podium af waarna de rest van de band haar schaapachtig nakijkt. Waar is Anouk? Ah, daar is ze weer. Ze doet nog een poging om het nummer te hervatten, maar legt het een minuut later alsnog stil: ‘’stop maar, stop maar’’. Ongemakkelijk.

Wat blijkt: Anouk vond het geluid niet goed, maar ze verzekert ons dat het wel goedkomt. Daarna lijkt ze het publiek ook te geven waarvoor het is gekomen: de meezingers. Als een kanon worden ze op ons afgeschoten, ‘Nobody’s Wife’, ‘Michelle’, ‘Three Days In A Row’, ‘Good Girl’, ‘Modern World’ en uiteraard tranentrekker ‘Lost’. Dat Anouk een valse start had, lijkt het publiek niet uit te maken. De hits worden geslikt als zoete koek. Een concert is er niet per sé een voor in de boeken. We weten namelijk al jaren wat Anouk kan en dat doet ze, nog steeds, gewoon goed. Ook al komt het af en toe een beetje routinematig over (wat wil je ook als je al zo lang optreedt met dezelfde hits), Anouk weet ons te voorzien van een fijne portie nostalgie.