DTRH17: The Avalanches doen onontkoombare maar verkeerde concessies
Live kan ook te live zijn
The Avalanches waren een deceptie van de festivalzomer 2016. Ze annuleerden Lowlands en hun eerste show in tien jaar op Primavera was een aanfluiting. Het legendarische knip-en-plakduo kwam eindelijk met een tweede plaat, en zou daar in Barcelona een voorproefje van geven. Niemand wist wat te verwachten. Maar toen het een skihut dj-set bleek, vol hits en gezwaai met champagne, was de euforie snel voorbij. Vandaag krijgen ze een herkansing.
Voor wie niet weet hoe Avalanches klinken: denk aan Fantasia, die Disneyfilm. Zo’n explosie van beeld als die film is, zo is Avalanches in geluid. Ze scheppen een zelfde uitbundige wereld, en daar hebben ze geen tekenfilm voor nodig. Met duizenden samples van onder meer The Clash, The Beatles en The Jacksons maken ze pop zoals die zo rond de opkomst van de mp3 populair werd, maar waar niemand zo goed in was als zij.
Het is alsof The Avalanches zo geschrokken zijn door de negatieve reacties op hun dj-sets vorig jaar, dat ze het nu extra live willen doen. Een drummer, een rapper (Spank Rock!), een zangeres. En dan zij zelf met samples en gitaar. Vooral die gitaar is bijzonder: het is fijn dat Robbie Chater weer gezond is en als een gek tekeer gaat op zijn gitaar, maar je hoort geen noot.
Het is haast onmogelijk hun muziek naar het podium te vertalen. Logisch dat The Avalanches concessies doen. Maar ze pakken wel allemaal verkeerd uit. Samples die nagedaan worden door de vocalisten geven het geheel de feel van een coverband op een bruiloft. Maar door de korte samples en het hoge niche-gehalte, wel een coverband waar het nooit echt feest wordt.
HET MOMENT:
Halverwege de set is opeens te zien dat The Avalanches de opwinding van hun platen wel naar het podium kunnen vertalen: met alleen de samplers stuwen ze de energie naar een hoogtepunt. Zou dat niet ook een hele show moeten werken?
Volg Down the Rabbit Hole op de voet met onze livestream, alle video-opnames en het dossier.