Roosbeef klinkt psychedelischer dan ooit met ‘Ik Heb Je Rug’

Op het podium, dat is waar ik wil zijn, dacht Roos Rebergen van de Nederlands-Vlaamse band Roosbeef in de naweeën van de pandemie. 'Ik wilde zo snel mogelijk weer gaan schrijven.' Zo gezegd, zo gedaan: 20 januari komt Zomer In Nederland uit, LP nummer vijf. In de aanloop naar die release kwam eerder het tedere ‘Mandola’ uit, vorige week single ‘Ik Heb Je Rug’. Die heeft zoals altijd iets speels en mysterieus, maar klinkt ruwer en psychedelischer dan we Roosbeef ooit gehoord hebben. 

Ik heb je rug: een Engelse uitdrukking, maar dan letterlijk vertaald naar het Nederlands. Roosbeef maakt haar muziek immers al jaren Nederlandstalig. Een knipoog naar haar tijd in de Verenigde Staten? ‘Nee, ik vind het leuk om met taal te spelen. Ik zoek altijd naar een taal die een soort coolheid heeft, ik wil niet dat het lullig klinkt, wat in het Nederlands wel snel is.’ Het oogt misschien enigszins gek, maar in het nummer klinkt het als een krachtig en opzwepend mantra. ‘Als iemand dit tegen mij zou zeggen, zou ik me minder zorgen maken.’

‘Ik laat de teugels vieren, ik groei, ik groei, ik groei’, zingt Rebergen. ‘Ik ben in het nummer een heerser, eigenlijk heel zwartgallig en slecht, maar vooral omdat ik zo goed naar de mensen heb gekeken. Ik neem de slechte dingen over van de ander.’ De vorige keer dat we Roosbeef spraken, vertelde ze dat ze klaar was met alleen maar ‘ikke ikke ikke’. Een ‘ik’ horen we in ‘Ik Heb Je Rug’ wel meermaals. Is Rebergen zelf die zwartgallige leider? ‘Ik schrijf veel in ik-persoon, maar het gaat niet per se over mij. Flarden wel, veel ook niet. Soms wil ik het zelf ook niet weten.’ Volgens Rebergen is dat precies de bedoeling: ‘Daar zit de spanning ook in. Niet omdat ik er niet uit ben, maar ik wil dat er nog iets overblijft voor de verbeelding.’

Die ruimte laat ze ook graag over voor haar band: ‘Het aankomende album is live ingespeeld, zonder te veel achteraf te knutselen. Het is gemaakt om het live goed te kunnen spelen. 'Ik Heb Je Rug' gaat live bijvoorbeeld veel langer door. Ik maak het skelet en een soort sfeer, de rest vullen we samen in. Ik laat veel leeg zodat er veel natuurlijk kan ontstaan.’ Het resultaat is een grillige, meeslepende (en zo nu en dan microtonale) sound waarmee voor Roosbeef weer een nieuwe fase aanbreekt. ‘Ik zie muziek als een tijdfragment. Ik wil veel maken en continu vooruit gaan. Ik ga niet wachten op het “juiste” moment, we willen doorgaan en dat mensen dat kunnen horen.’ Dat kan: Roosbeef tourt vanaf 2 februari door Nederland en België.