BKS19: Grootse John Grant gedwongen de kleedkamer in

Halverwege de set zegt John Grant dat het niet meer wil. Er is een monitor ontploft, of iets anders, maar hoe dan ook: zijn in-ears werken niet meer. John Grant kan de muziek niet meer horen. Hij oppert om zelf maar piano te gaan spelen, maar seconden later wordt de knoop doorgehakt: Grant en band verlaten het podium. Het pauzemuziekje klinkt, het systeem wordt gereset en een soundcheck vindt plaats. Genoeg mensen gaan weg, genoeg mensen blijven. Ze worden hartelijk bedankt door de hartelijke John Grant, die na tien minuten weer verschijnt.

Eenmaal terug speelt de band van John Grant ‘Preppy Boy’ opnieuw, het nummer dat voor het gedwongen kleedkamer-moment de mist in ging. Het is John Grant nieuwe stijl, afkomstig van het vorig jaar verschenen Love Is Magic. De Amerikaanse crooner-achtige zanger is hierop vol in de electronica gegaan. Stevige electronica. Grants band speelt het groots, met een prominente rol voor de drummer met handschoentjes en hoge bekkens. John Grant én band zijn niet vies van wat show. En van schurende ironie.

Grant brengt die electrokant overtuigend, maar het wordt ook duidelijk dat de sterkste songs bij Grants begindagen horen. Hij breekt door met romantische pop met een groot gebaar, nooit mijlenver weg van Father John Misty of Billy Joel of zelfs Elton John. De absurdistische teksten zingt hij met gevoel voor drama. Als hij ook nu ‘GMF’ speelt, wat voor Greatest Motherfucker staat, bloeit Grant op z’n best. Maar Grant is ook performer genoeg om de nieuwe synthzware kant aan de man te brengen.

HET MOMENT
Tien minuten verdwijnen tijdens een festivalset: daar kan een muzikant ’s nachts gillend van wakker worden. Maar Grant komt terug met een grijns, een dankbaarheid voor het wachtende publiek en een overtuigingskracht alsof er niets gebeurd is. De tien minuten verlening dwingt hij daarmee ook echt af.

Voor meer Best Kept Secret 2019 check je ons uitgebreide dossier.