Album van de Week (21): AUDREY NUNA
Op haar veelzijdige debuutalbum maakt de Koreaans-Amerikaanse zangeres alle evoluties door van een gele pokémon
Hoe evolueer je binnen in 26 minuten van een Pikachu naar een Raichu en weer terug? Het debuutalbum van de Koreaans-Amerikaanse zangeres Liquid breakfast werk je naar binnen als een smoothie. Want hij is volgepakt met héél wat muzikale zijpaden - van 808s en staccato trapbeats en rap tot aan R&B en croontracks(?!). Bovenal is het een inkijkje in de wereld van Audrey Nuna, die inderdaad zegt de evolutie van die gele pokémon te hebben doorgemaakt. Met andere woorden: de 22-jarige wordt volwassen. Op haar debuutplaat verhuist ze van de buitenwijken van New Jersey naar het centrum, om dan nog eens door de wijken van haar jeugd te rijden om die ervaringen in haar muzikale dagboek te schrijven. Het resultaat daarvan hoor je op deze plaat die niet lang nodig heeft om hard binnen te komen.
Want op de eerste track hoor je al een flinke staccato beat en een flow van jewelste. En al omschrijft Nuna zich niet per se als rapper, slaagt ze vast met vlag en wimpel voor dat examen mocht ze er ooit aan willen deelnemen. Haar versen, die ze verpakt in een hoop zelfspot, zijn ontzettend gevat: ‘Kamikaze / Get in the back of this seat / Caller ID / Call you right back / Coming for me’. Haar zelfverzekerheid straalt eraf terwijl ze onwijs laconiek blijft doorrappen. En dáár heeft ze zelfs wat grappigs op te zeggen: ‘Way too much of me that’s an overload / Robitussin flow that's an overdose.’ Het hoestdrankje lean wat uit onder andere robitussin bestaat maakt je slaperig en lethargisch, wat ze precies gebruikt om haar eigen flow te omschrijven. Juist.
Het is al knap dat NUNA zich zo makkelijk een weg door al die versen heen slaat, maar wat misschien nog wel het knapste is: bijna geen enkele track op deze plaat is gelijk. De plaat begint met een drietal regelrechte hits en slaat dan af naar een stuk softere, R&B-achtige nummers. Op één van die tracks, 'Top Again', doet rapper Saba ook nog even mee. En wat blijkt op die liedjes? Ze kan ook onwijs mooi zingen. En voor een potje croonen ('Get Luv', 'Baby Blues') draait ze haar hand óók niet om.
Nee, het zal niet lang duren voordat een andere mooie verse uit zal komen: ‘Everybody knows my name, what you want?’ Misschien sarcastisch bedoeld door NUNA, maar snel zal het wél waar worden als ze deze lijn doorzet.