Een thuiswedstrijd op zondagmiddag voor AAD & friends. In het knusse Café ’t Veerhuis in Bruinisse druppelt het langzaam vol met vrienden, familie, stamgasten en muziekliefhebbers. Bier is dé drank en de voertaal is Zeeuws: Bru’s welteverstaan. We zijn hier om te genieten van een optreden van AAD- Adriaan van den Berg- en vrienden.

De band AAD beleeft achteraf gezien in 2019 een ‘booming’ jaar. Ze spelen op grote festivals als Vestrock, Concert at Sea en de Gentse Feesten. Hun tournee brengt hen zelfs naar Engeland, waar ze optreden in Londen, Leeds en Liverpool. Eind dat jaar verschijnt hun album ‘Tales from the Dirthouse,’ dat lovende recensies ontvangt. Hoewel het daarna stil blijft qua releases, blijft Adriaan niet stilzitten. Na de coronaperiode verzorgt hij intieme optredens, solo of samen met gitarist Pieter van der Laan en toetsenist/drummer Jibbe Vaillant. Ook werkt hij regelmatig samen met Jamie, een muzikant uit Londen die hij ontmoet tijdens de Engelse tour.

De ambities van Adriaan zijn wat aan het schuiven gegaan in de afgelopen jaren, legt hij uit. “Ik hoef niet meer zo nodig groots en meeslepend, al blijft een platencontract natuurlijk altijd welkom. Maar ik vind het nu vooral lekker om, naast akoestische solo-optredens, muziek te maken met goede muzikanten als Jibbe en Pieter. Dat geeft toch wat meer dynamiek dan alleen zang en gitaar.” Er zijn plannen om nieuw materiaal op te nemen binnenkort, in Nederland, maar misschien ook Engeland of Ierland. “Ik keek laatst op mijn telefoon en nummers genoeg.”

Mooie warme, vooral akoestische klanken vanmiddag: covers en ook eigen werk. En natuurlijk is ‘All the Bright Places’ de mooist denkbare opening: hét nummer waarmee AAD zich op de kaart zette en dat tegelijkertijd weemoedig herinnert aan de ‘empty places’ in zijn leven en dat van zijn bandleden. Na wat solonummers, met lekkere gitaarexplosies, maar ook klein, tokkelend en traditionalachtig, is het tijd voor een intermezzo met Richard Krijger op toetsen. “Wij zaten vroeger samen in een band (Jimmy Dumbbell) en hij viel toen uit de bandbus. Daarom ziet hij er zo uit.” In ‘Hey little girl’ en de  McCartneysong ‘Heart of the country’ begeleidt Richard op toetsen. Jamie schuift nu aan en het miniatuurpodium is overladen met kabels, mengpanelen op een stoel en gitaarpedalen. Er wordt heerlijk geïmproviseerd en de ramen beslaan ervan. Daarna komt de accordeon van Richards opa zaliger tevoorschijn en dat geeft gelijk het gevoel van een traditional. Vervolgens ‘Dear Prudence,’ een Beatlescover door Adriaan.

Aan Jamie de beurt voor zoete, optimistische én melancholische liedjes, terwijl kinderen ondertussen vrolijk met een hondje spelen en meedansen. Met ‘It must be love’ zet hij de toon voor zijn aandeel vanmiddag: heerlijke klassiekers. Via ‘Homeward Bound,’ ‘You’ve got a Friend’ en eigen werk komt hij uiteindelijk bij ‘Here comes the sun’- “This one is for Pieter” en gaat het naar ‘Jolene’ en ‘I can see clearly now.’ Daarna is het weer tijd voor AAD en gaan we via prachtig warm gitaarspel van Adriaan en Pieter door een mengeling van eigen repertoire en covers naar ‘Bitter Sweet Symphony’ van The Verve als waardige hekkensluiter. Jaimie houdt de stemming erin met covers als ‘Killing me softly,’ ‘Three little birds’ en ‘Country roads’ en dan is de muzikale zondagmiddag rond. Het publiek kijkt nu al uit naar een volgend optreden én naar een nieuwe album van AAD, want er ligt duidelijk genoeg materiaal klaar.

Adriaan, Jibbe en Pieter

Jaimie

Adriaan