Aan BLDLNS de taak de bezoekers op te warmen. Zanger Finn Van Damme, geflankeerd door zijn broers Han en Niels en muzikale vrienden Jens Walrave en Sander Walraet, zet in met het melodieuze begin van ‘Is it too late.’ Het is een wat aarzelend begin, omdat de zangpartijen enigszins ondersneeuwen en dat is jammer, want de zang klinkt loepzuiver op hun eerste EP ‘Too Late’ die afgelopen augustus verscheen. Lekkere indierock, zoals in ‘Street of dreams’ maar ook afgewisseld met emotie, zoals in ‘How to rule it all,’ om vervolgens met heerlijk gitaargeweld op te stijgen. ‘Stay untill sunrise’ kijkt terug op de coronaperiode en doet aan Bastille denken. En zo glijden we door het repertoire, met melodieuze intro’s zoals ‘Mad at the world’ en de singles ‘Caroline’ en ‘Fireflies,’ maar ook het emotionele ‘Out of the blue,’ waarin gitaar en drums een gouden randje om het verdriet toveren.
BWANA, de band rondom de twintigjarige Oostendse Friedel Dufait, laat van zich horen met een intro als van een alarm, aangevuld door gitaarlijnen. Via ‘Slowdive’ en het mysterieuze ‘Spokane’ duiken we een wereld in met dromerige, vervormde gitaren en zweverige zang. Het intense nummer ‘Hell dog,’ in januari uitgebracht, vertelt over verdrietig in slaap vallen en in een nachtmerrie terechtkomen, en omringt ons met schurende gitaarpartijen. Friedel begon BWANA als een soloproject, maar staat vanavond met een band op het podium, waarmee ze haar unieke geluid prima weet te brengen. Toch blijven Friedel zelf en haar versterker een twee-eenheid. Vorig jaar werd BWANA ontdekt door De Nieuwe Lichting van Studio Brussel, met het ietsjes vrolijker nummer ‘Lonely happy,’ over Friedels buurmeisje, eenzaam voor het raam zittend. “Kom gerust een beetje dichterbij” vraagt Friedel het nog wat afstandelijke publiek. En via puur vakwerk in ‘Blue Skies,’ ‘Circles’ en het experimentele ‘Ohlin’ gaan we richting de afronding.
De Gentse band Wijf weet vanaf de eerste seconde het podium te nemen vanavond. Met ‘Freak’ zijn we in één klap bij de les. Energiek gitaarwerk, heftige baslijnen en zangeres Marie die intens tekeergaat. Stonerrock met creatieve uitstapjes richting metal en zelfs hiphoptrekjes, volledig beheerst en vol plezier. ‘Lovemachine’ laat het typische gitaarwerk met meeslepende tempowisselingen van Wijf horen. En die arme zangeres Marie is vanavond ziek, vertelt ze ons, waardoor haar stem niet optimaal is. Toch geeft ze alles wat ze in zich heeft. Flesjes water én haar jongere broer- gitarist Tuur, stuiterend van de energie, leiden haar de avond door. In ‘Second take’ en ‘Vlindertje’ gaan we met rauwe riffjes bijna headbangen. “Heerlijk: een band met ballen,” geniet het deels Vlaamse publiek. Debuutsingle ‘Hysterical’ is de afsluiter-op-één na: heerlijke intensiteit en meeslepende dynamiek. ‘Circles’ is een waardige en beloftevolle afsluiter.