“Hoeveel mensen wonen er eigenlijk in deze stad?” Het is een oprechte vraag van de man on stage. Het publiek antwoord dat dit er toch zo’n 54.000 moeten zijn. Ook Walker ziet dat er nog wel bij hadden gepast vanavond. Een handje vol liefhebbers, een groepje expats en Pit-medewerkers zien de man excelleren op het kleine podium van de popzaal. “Ach hoe kleiner de show. Hoe minder mensen je op je bek zien gaan”, lacht de zanger. De Brit heeft relativeringsvermogen en zit, hoe kan het ook anders, vol Britse humor met volop zelfspot. Vanavond gaat er natuurlijk niemand op zijn bek. Want zodra Walker opent met ‘Behind My Eyes’ is iedereen en alles reddeloos verloren. 40 Watt Sun brengt met zijn songs intieme donkere romantiek. Vol melancholie en zielenpijn. Schuldvragen, verloren liefdes, relatie victorie. Tekstueel keert hij zich compleet binnenstebuiten en met zijn donkerbruine stem raakt hij tot in de diepste krochten van de ziel. De klankkleur van zijn gitaar is herfstig.
De intieme huiskamersetting maakt dat Walker zijn setlist, zo ver hij deze al heeft, overboord gooit en zich richt tot de zaal. “Er zitten hier toch zeker een paar mensen die mijn muziek kennen. Wat wil je horen?” Mees uit Rotterdam stelt de beste man direct voor een dilemma. Want voor ‘Marazion’ staat zijn gitaar eigenlijk niet goed gestemd. Later volgt er nog een ongemeende Engelse verwensing omdat ‘Pictures’ wordt aangevraagd. Een nummer dat hij nooit live speelt. Maar hij laat zich niet kennen. We krijgen een primeur. Twee zelfs, want ook ‘Between Times’ krijgt zijn vuurdoop in Zeeuws-Vlaanderen. Tussen de zwaarmoedigheid door zijn de droge stand-up grappen van de Engelsman een welkome afleiding. Onderwijl hij zijn gitaar stemt praat hij met het publiek. En geeft een prachtig inkijkje in de wereld waarin hij werkt.
40 Watt Sun ziet het levenslicht in 2009 nadat Walker zijn doom metalband Warning on hold zet. De band brengt in 2011 The Inside Room uit. Deze wordt opgevolgd door Wider Than The Sky, Perfect Light en vorig jaar zag Little Weight het levenslicht. Walker neemt zijn platen op met een band en klinkt op geluidsdrager dan ook wezenlijk anders dan hier vanavond. Met een band touren kost geld en de Brit kan eigenlijk alleen van de muziek leven, als hij solo op pad gaat. Maar eigenlijk zijn de uitgeklede nummers, met enkel gitaar en zang nog mooier. Rauwer, dieper en vol eerlijke emotie. Hij brengt de nummers echt heel dichtbij. Zo als nu is Londenaar echt op zijn best. Pour Your Love en single Astoria, maar ook The Blue Nile cover Because Of Toledo zijn er dik op. “The Blue Nile is een van mijn favoriete bands” zo biecht hij op. Met afsluiter ‘Carry Me Home’ van het eerste album, worden we naar huis gestuurd.