Spoedcursus Gabriel Rios in Terneuzens’ Scheldetheater

Singer-songwriter in kleinere setting

Dennis de Waard ,

De Belg Gabriel Rios is op theatertour met zijn vorig jaar verschenen album ‘This Marauder’s Midnight’ op zak. Dit album is opgenomen met contrabassist Ruben Samama en cellist Amber Docters van Leeuwen en ook deze twee zijn mee op tour. Een belachelijk goed optreden volgt, maar kreeg de bezoeker nu echt waar voor zijn geld?

Rios komt voor het eerste nummer nog in zijn eentje op het podium onder een luid applaus. “Ah, so you know who I am”, antwoordt Rios charmant op het applaus. Boom. Het publiek is verkocht. Nog geen noot gespeeld van de opener ‘Voodoo Chile’ (het origineel is van Hendrix) of de sfeer zit er al in. Rios’ getokkel, gepaard met zijn warme stem, vult de bomvolle zaal, als zijn twee compagnons hem vergezellen op het podium. Ook tussen de drie hangt er een luchtige sfeer als Samama zich zorgen maakt over dat hij en zijn bas niet het zicht blokkeren voor de mensen helemaal rechts voor het podium. “Well, the show can’t always be about you!”, lacht Rios de bezoekers toe.  

De rest van de set is gevuld met materiaal van het al eerder genoemde album ‘This Marauder’s Midnight’. Kleine liedjes die groot van kracht zijn en waar ieder zijn instrument volledig op de voorgrond staat. Zo worden de bas en de gitaar, naast het stompen van de voeten op de grond, ook gebruikt ter percussie. Tijdens het optreden staat, zoals Rios zelf al aangeeft, ‘het maken van liederen centraal’. Het album is in New York geschreven en ook daar gaan sommige liederen over. 

Met vier studioalbums, en een coveralbum op zak zou je verwachten dat Rios en consorten tijdens een theatertour een flinke set zullen spelen, maar na precies een uur (vooruit, één over negen) is Rios zijn optreden alweer klaar, de toegift is dan ook al geweest. Het publiek is verward, uitbundig en nogmaals verward. Verward en uitbundig omdat het Gabriel Rios zojuist een prachtige set heeft gegeven, maar ook verward omdat je na een uur weer buiten de zaal staat. Op Rock Werchter dit jaar had hij precies dezelfde tijd, dan is een uur een mooie tijd, maar op een eigen theatertour mag je toch wel minstens een half uur extra aan speeltijd verwachten. Maar alé, het was een prachtig optreden, een muisstil publiek dat voor driekwart uit Belgen bestond (“Okay, let’s be honest, who of you came from Belgium to see me?”), en Rios, we zien u nog grager terug komen in deze setting dan met band, maar dan wel voor een langere set, shall we?