Stillwave mag al meteen op een grote opkomst rekenen als ze worden aangekondigd. Een lange intro later komt het postpunk trio op de planken. De drums galmen, de slepende bas is daar en de gitaren scheuren op de opener ‘Tarmac Plains’. De zanger zingt de longen uit zijn lijf, maar er is geen geluid. De zanger/bassist snelt naar de microfoon van de gitarist, maar ook dan blijkt dat het geluid in het niet valt omdat de wind de verkeerde kant op staat. Gelukkig is dat wat we horen nog wel goed. Stillwave maakt dan niet de meest toegankelijke muziek (dat blijkt maar weer uit hoe het publiek uitdunt na een nummer of drie), maar deze postpunk slaat zeker geen planken mis. De beste nummers vandaag zijn  ‘Rich Ones’ en ‘Slow Binders’. Ze worden goed gespeeld, al kun je aan de band zien dat ze weten dat dit niet het optreden is dat als een vliegende start in Zeeland kan worden gezien. Maar, the show must go on, ze spelen dapper door en er blijven genoeg goede nummers voorbij komen, waarvoor hulde.

 

Stillwave maakt van de slechtst indenkbare situaties het beste. Het stemgeluid mag dan totaal in het niet vallen omdat de wind in de weg zit, maar toch blijft het een verdomd goede band. Vorige week is bekendgemaakt dat Stillwave deel zal nemen aan de Popronde 2015. Zullen we dan een herkansing krijgen in Middelburg?