Wie de Zeeuwsvlaamse alternatieve rockband The Fictionals al eens op een podium heeft gezien, voelt dat muziek maken met vrienden eigenlijk één groot feest is. Dat stralen ze al uit sinds hun debuut dit jaar in het circuit voor startende bands. De vier bandleden, met heel prominent en energiek zangeres Kayleigh Tofield daartussen, gaan duidelijk niet alleen voor de muziek maar ook voor de show. Het moet een feestje van band en publiek zijn. Laverend tussen heavy rock op de rand van metal en punkrock met soms zachte melodielijnen, bouwen The Ficionals aan een set met kop en staart. Het ongebreidelde enthousiasme op het podium blijkt helaas ook een gevaar. De combinatie van springen en zingen gaat Kayleigh niet altijd goed af. Zang delft dan het onderspit en leidt af van datgene waar het om zou moeten gaan: de muziek. De bandleden hebben echter genoeg muzikaliteit in huis om zelfs met minder podiumenthousiasme een rockfeest te bouwen. Van de jury mogen ze dat op de Spectra finale - zaterdag 13 april in De Klomp – bewijzen.
Dirty Daddies sluiten laatste voorronde Spectra af
The Fictionals naar de finale
Met het afsluiten van de voorrondes maakt talentenjacht Spectra zich op voor de afsluiter. Charismatische bands met opbloeiende kwaliteiten verzekerden zich van een finaleplaats en bandleden van Destine die niet stil konden zitten, regen bekende hits aan elkaar.
Dankzij de publieksstemmen komen op die finale ook de nieuwste Zuidbevelandse mengers van rockgenres terug; het bij Spectra debuterende Project. In hun midden zangeres Simone de Brouwer die duidelijk maakt dat zij op een podium thuishoort. Dit keer wint charisma het van enthousiasme en zangkwaliteit. Als de andere drie bandleden zich wat dienstbaarder opstellen kunnen ze hun belangrijke troef nog beter uitspelen.
Nieuw uit Walcheren is Paper Plane. Ook een debuut bij Spectra en een trio (de bassist was verhinderd) dat troeven heeft om nog uit te werken. Met een sound die leunt op een singer-songwriter repertoire roept de band wel een sfeer op, die bij dit debuut nog te vaag blijft om echt te verrassen. De set bestaat grotendeels uit covers (waaronder ‘Hurt’ van Johnny Cash/Nine Inch Nails) die teveel een matte afspiegeling van het origineel blijven.Veelbelovend is wel het enige zelfgeschreven nummer waar een eigen geluid van popfolk in doorklinkt.
Dat Pevis met hun mix van reggae, ska en alternatieve rock een toevoeging is aan de Zeeuwse pop, laten ze in hun debuut merken. Uitbundige muziek die ze nog wat schuchter uit de mouw schudden, een set vol muzikale verrassingen en een lekker arsenaal aan creativiteit. De Zeeuwsvlaamse nieuwkomers presenteren zich in De Klomp als een ruwe diamant. Podiumervaring kan wel eens voor een glansrijke toekomst zorgen.
De vier nieuwe Spectra-bands zorgen samen voor een verrassend 'voorprogramma' voor special act The Dirty Daddies. Zeven muzikanten met een inmiddels indrukwekkend verleden. Dat begon voor bandleider en initiatiefnemer Laurens Troost en zijn Destine-compagnon Hubrecht Eversdijk ook in dit bandcircuit en bij de Klomp. Met bands als BuckleTrunk, Dinner-Time, For The Alliance en It Takes Two bereidden ze de weg voor naar Destine. Die band staat tijdelijk op non-actief omdat zanger en songwriter Robin van Loenen behoefte had aan een time-out. De andere vier leden (naast Laurens en Hubrecht ook Jordy Datema en Tom Vorstius) vielen als een blok voor het idee van Laurens om te knallen met een spervuur aan 'hits aller tijden’ in een uitzonderlijke mix. Met aanvullingen uit The Hot Stewards, Dearworld en Monomania staat er een lading ervaring op het podium die weet hoe je een publiek kan inpakken.
Vanaf de eerste herkenbare noten gaat het los. De Klompbezoekers krijgen een rockfeest van bijna anderhalf uur om hun oren geslingerd waarbij je letterlijk naar adem moet happen. De perfecte vondst van Laurens en zijn vrienden om het begrip ‘coverband’ een totaal nieuwe lading te geven. In hooguit anderhalve minuut staat er een nummer dat op het hoogtepunt onmerkbaar overgaat in de volgende hit, alsof het ooit zo bedoeld was. De top 2000 die als een tornado over een meezingende, springende en hossende meute davert. Steeds een blok met een thema en steeds die vibe die niet eens zover van het punkrockidioom van Destine af ligt. Knap dat nummers van onder andere Bon Jovi, Borsato, AC/DC, Mumford & Sons, Europe, House of Pain en Glora Gaynor zo naadloos in de mix vallen. Maar dat besef je pas als je achteraf je pijnlijke spieren weer in orde probeert te krijgen.
Het was eigenlijk een try-out concert in De Klomp, maar gezien de impact van de eerste optredens van Dirty Daddies is de agenda al lekker vol en voor wie van een rockfeest houdt: ook de komende maanden spelen ze nog een aantal keer in Zeeland. Houd het in de gaten en draai de spiertjes alvast los.