The Deaf pakt publiek direct bij de lurven en laat niet meer los

Haagse speedbeat in de Spot

Tekst: Leo Meijaard Foto's: Tineke Boer ,

Hobbybands van bekende artiesten zijn niet altijd even interessant. Maar wat Frans van Zoest, beter bekend als Spike van Di-rect, als frontman van The Deaf laat zien is eigenlijk veel leuker dan de band waaraan hij zijn roem te danken heeft. Een tomeloze ravage van punk, rock 'n roll en garage.

Er was eens een band die voor ieder optreden een kaars aanstak en pas het podium afging als de kaars was opgebrand. Die band heette Dead Moon en toen de jonge Spike deze band live zag dacht ie: 'dat wil ik ook'. En hij zal vast niet de enige geweest zijn. Maar Spike doet het, en hoe!

Vanaf het eerste nummer staan de meters in het rood en dat zal het hele optreden zo blijven. In snel tempo worden de liedjes er doorheen gebeukt en tussen de nummers door, als de mosh-pit even naar adem hapt, stookt Spike het vuurtje flink op. Wie vooraan staat loopt, naast een gehoorbeschadinging, een groot risico een plens bier of Whiskey over zich heen te krijgen.

The Deaf zet de Haagse beat anno 2012 weer op de kaart, maar dan wel even wat harder en sneller dan in the good old sixties. Natuurlijk is het niks nieuws wat het viertal laat zien en horen, het is allemaal al eerder gedaan en soms ook beter. Maar wat is het een lekker stel op het podium. Bassiste MissFuzz hangt zeer verdienstelijk de lekkere rock-chick uit, Mau sleept zijn orgeltje het hele podium over en KitCarrera, die we nog kennen van Absent Minded, slaat onverstoorbaar op de trommels. Maar iedere klap is raak. En dan Spike...dat is een gevalletje apart. Je ziet hem als kind de rock 'n roll poses oefenen voor de spiegel. De helicopterswing van Pete Townsend, wijdbeens van de drumkit springen, de gitaar als verlengstuk van de penis...en hij heeft the looks. Hij ziet eruit als het vrolijke broertje van Bill Wymann, maar gedraagt zich als Mick Jager toen ie er nog lol in had. Hij vliegt het podium over en schreeuwt de longen uit zijn lijf, met zoveel vaart dat je jezelf af gaat vragen in welke ketel met toverdrank hij is gevallen toen hij nog klein was. De band mist grote hits en de covers van Dead Moon en Q65 doen waarschijnlijk bij weinig jongeren een belletje rinkelen. Maar als je ziet met hoeveel lol en energie het jonge publiek voor het podium staat te stuiteren, dan is er nog toekomst voor de rock 'n roll. Als je de vaart er maar inhoudt en je klassiekers kent, maar daar weet The Deaf alles van.

The Deaf