Om  een sfeerbeeld te schetsen van deze zondag zou ik ongetwijfeld mijn toevlucht moeten nemen tot de meest gezapige, tenenkrommende clichés. Dat deel kan ik gelukkig met een gerust hart overlaten aan Niels, onze Zeeuwse Corbijn, tevens rots in de Domburgse branding. Hieronder vind je zijn uitgebreide fotoverslag, met elke zandkorrel en zweetdruppel piekfijn in beeld gebracht.

Wat ik wel wil zeggen, is dat ik het erg waardeer dat Pop aan Zee gaat voor het vrije strandgevoel. Ze hebben het twee jaar geleden ook eens geprobeerd bij Panta Rhei, maar dan werd het toch meer het feestje van de strandtent. Op het Domburgse strand is de drempel zo laag dat je er bijna over zou struikelen. Pop aan Zee gaat voor het vrije strandgevoel, in plaats van de festivalervaring. Geen boze securitymeneren die in je tasje komen zoeken naar verboten! eigen drankjes en voedsel, geen hekken. Ik ben vooral tevreden met het feit dat dit überhaupt kan. Geen gedonder, nur schöne Leute mit gute laune. Oei, pardon, er is iets aan Domburg im Sommer waardoor je bijna automatisch Duits gaat praten.

Op het strand spelen doe je als band niet elke dag, en Gork A27 (winnaars Zeeuwse Belofte), Wolf in Loveland (Jay Minor’s neue band), Herrek (voorprogramma Wovenhand show op 19 augustus) en afsluiter Megafaun (baardloos) hadden het duidelijk naar hun zin. Megafaun waren met hun kabbelende folkrock, denk aan CCR of The Band, een prima soundtrack voor de zomeravond. Veel dieper kan ik niet op de muziek an sich ingaan. Het zou oneerlijk zijn om naast al dat horizontaal bakken en pootje baden een grandioos OORDEEL over de bands te vellen.

 Hoe grappig het ook zou zijn om iedereen van het strand te jagen met een verschrikkelijke bak teringherrie, een muzikaal niets-aan-de-hand dagje op z’n tijd is ook geen straf. En door het ondanks alles populaire DJ stelletje Betonnie en Bartcore was het toch nog lang onrustig. Well now…


…ice cream man.