Black metalgezelschap Semiazas uit Zierikzee opent de avond. De old school rammel black metal van het vijftal kan op redelijk wat response rekenen van fans die duidelijk vrienden en bekenden zijn van de band. De omgekeerde kruizen voorop het podium laten geen twijfel bestaan over de missie van de met corpespaint beschilderde muzikanten. Anti religie, zoals het een black metalband behoord. Als extra heeft de groep er anti racisme aan toegevoegd en dat is nooit verkeerd natuurlijk. Dat metalheads ook maar mensen zijn blijkt als wordt verteld dat bassist Patrick jarig is. Een ´lang zal hij leven´ gezongen door het publiek is zijn deel.
Na de ombouw is het de beurt aan Cirrha Niva die uit een heel ander metalvaatje tappen. De band uit Den Bosch brengt hoogwaardige progressieve metal duidelijk geïnspireerd door een band als Dream Theater. Het moet echter gezegd dat de heren wel kunnen spelen. Nummers als ‘Framed’ en opener ‘Self-Choosen’ klinken als een klok. Daarbij is zanger LeGrand een sympathieke frontman. Het deel van het publiek wat boven de dertig is, kan de veertig minuten die de band speelt zeker waarderen.
Dat The 11th Hour een halve Gorefest-reünie zou worden had zelfs bandleider Ed Warby nooit verwacht. De ex-drummer van de Goese death metalband vroeg zijn oude bandmaatje Frank Harthoorn echter als gitarist voor de live-uitvoering zijn doom project en zo geschiede. Vanavond zien velen Warby voor het eerst vooraan het podium als verdienstelijk zanger en gitarist. Het album ‘Burden Of Grief wat hij schreef wordt perfect vertolkt. De band houdt met zijn loodzware doom metal het publiek in zijn greep tot de laatste toon. Mede dankzei de machtige grunt van Pim Blankenstein zijn nummers als ‘One Last Smoke’ en ‘Atonement’ een lust voor het oor.
Als laatste mag het Limburgse Carach Angren het publiek vermaken. En het is duidelijk dat vele jongere bezoekers voor deze black metalband gekomen zijn. Want een heuse moshpit ontstaat op de ijselijke klanken van dit trio. De groep mengt ijskoude black metal met klassieke orkestrale partijen waardoor het soms doet denken aan het betere werk van Dimmu Borgir. En of je nu liefhebber bent of niet. Het valt niet te ontkennen dat de band vanavond strakker is dan een netpanty. Het trio weet met de nummers van het eerste album ‘Lammendam’ en het net uitgebrachte 'Death Came Through A Phantom Ship' een erg duister sfeertje te creëren. Iets wat goed past zo rond middernacht als waardige afsluiter van deze metalavond.