Vanavond staat Lefthand Freddy op het programma van concertpodium en cultcafé De Piek in het Vlissingen-aan-zee. Freddy reist hiervoor rechtstreeks van het bluesfestival in Zoetermeer naar de logeerlocatie in Zeeland en verzorgt dit weekend maarliefst 3 optredens.

Freddy geeft aan liever op te treden voor een twintigtal enthousiaste mensen dan voor een groot publiek waarmee geen klik is. In dit geval is Freddy aan het juiste adres, want de belangstelling in De Piek is niet groot. Een veertigtal liefhebbers doet zich goed aan blues die nu aanraakbaar dichtbij is: een huiskamerconcert!

Dat wit de linkshandige gitarist goed staat, mag duidelijk zijn. Fred draagt deze ‘kleur’ zoals zijn optreden: maagdelijk origineel en opzwepend feestelijk. Zijn gitaarspel is machtig: hij is zo zeker van zijn akkoorden als een bruid overtuigd is van haar jawoord! Met een flink aantal heel gelikte solo’s versiert Fred zijn publiek. Dat hij naast een getalenteerde muzikant en zanger, ook een entertainer is blijkt uit de kleine showtjes. Zo stapt hij van het podium af, om tussen het publiek zijn performance voort te zetten en laat hij een aantal keer zien hoe hij zijn (prachtige) gitaar bespeelt met een verrassend handenspel op plaatsen waar je ze niet voor mogelijk houdt.

Er is, naast de spotlight voor lefthand Fred, ook ruimte voor de andere bandleden, zoals een aantal verpletterende  minuten voor Feico Nijdam en zijn bassguitar. Deze bassist laat zien hoe je een rustige basloop opbouwt van een betrouwbare hartslag van de band, naar een tempo en constructie die de ordinaire bassline ver achter zich laat. Indrukwekkend en gecompliceerd, boeiend en verrassend spel: petje af voor deze uiterst creatieve Nijdam.    

De geoliede machine die Lefthand Freddy blijkt te zijn, is natuurlijk dankbaar voor zijn Hans Waterman, een onverstoorbare man on drums. Met af en toe een brul en een flinke lach, toont Waterman zich een drummer met passie. Zijn solo’s kenmerken zich door een regelmatig, stevige en beheerste slag, een betrouwbaar anticiperend geluid. Het samenspel met de bandleden is coachend, je ziet ook hier plezier van het samen op een podium staan.

Fred maakt plaats voor de opbouw van de volgende act: Eelco Gelling. Maar niet voordat er de nodige handdrukken, complimenten en gesigneerde kaartjes zijn uitgedeeld!

De Eelco Gelling Band zet het bluesfeest deze avond door. De band komt mij op het eerste gezicht een beetje over als BB-King. Zanger/gitarist Ron is ongeveer hetzelfde gevormd en speelt ook zittend op een kruk. Zo leidt hij de iets kleinere maar wel complete bezetting met sax en hammond de avond door.

De basis van de band, is al sinds 1997 bij elkaar en worden in de jaren daarna aangevuld door de saxofonist en toetsenist. Een erg mooie aanvulling voor de mannen want de laatst genoemden maken het eind van het optreden af door om en om te soleren als Eelco en Ron het podium al hebben verlaten. Ik moet zeggen, zo klinkt het net zo goed als zonder de twee.

Al met al was het een lekker stukje muziek, jammer dat het wat kort was. Na de lange set van  Lefthand Freddy bleef er maar een uurtje over voor Eelco Gelling.