Kaffee ‘t Hof aan de Vlasmarkt in Middelburg is normaal gesproken niet open op maandagavond en bovendien is er nog nooit eerder een entreeprijs gevraagd voor livemuziek. Dat het optreden van Wendy McNeill toch is uitverkocht, geeft aan dat het publiek veel verwacht van het vervolgoptreden van de Canadese folkzangeres, nadat zij in 2008 op diezelfde locatie een prachtige show had neergezet.

Het optreden krijgt een valse start wanneer bekend wordt dat de band door familieomstandigheden van de manager verlaat is. Om half tien komt Wendy McNeill dan toch het bescheiden podium op met Andreas Nardell op de contrabas aan haar zijde. Dat instrument wordt in het begin traditioneel als strijkinstrument gebruikt, later in het optreden tokkelt Andreas er op los. Wendy zelf gebruikt voornamelijk haar stem en samplet deze ter plekke door middel van pedalen, zodat ook de achtergrondzang op haar albums naar voren komt. Dit, in combinatie met ouderwetse instrumenten als het accordeon en akoestisch gitaar, levert een bijzonder beeld op.

Wendy McNeill vult dit beeld verder op met haar cabaretachtige presentatie en verleidelijke blikken. Ze krijgt het publiek onmiddellijk op haar hand, hoewel het meezingen bij The Sad Sssad Story of Rosa Rabbit and Sasha Snake niet echt van de grond komt. Op het moment dat ze zelf dit nummer onderbreekt omdat ze een couplet mis is, wordt dit met gelach ontvangen. Wendy McNeill kan veel potten breken bij de toeschouwers. Eigenlijk is haar met zelfspot doordrenkte interactie gewoon onderdeel van haar show.

Een steak van het Black Angus rund wordt door carnivoren algemeen beschouwd als het lekkerste stukje vlees op aarde. Zo lekker, dat Wendy McNeill er zelfs een nummer over heeft geschreven. Ze laat er al spelend een boertje bij. Dit nummer van haar album Such A Common Bird is één van de weinige oudere nummers die vanavond worden gespeeld; vooral laatste album A Dreamer´s Guide to Hardcore Living komt aan bod. De aanstekelijke folkmuziek hierop overtuigt voornamelijk dankzij de melancholisch accordeonarrangementen en McNeill’s krachtige stem.

Ondanks aandringen van het publiek wordt de ter sprake gekomen AC/DC cover helaas niet meer gespeeld. Het intieme optreden in de donkere kroeg wordt daarentegen sfeervol besloten met een nieuw nummer, Lions & Lambs. Het is een rustig liedje waarbij de stem van McNeill meer dan ooit in de spotlights staat. Ze bezingt zoals gewoonlijk de strijd tussen goed en kwaad, metaforisch vertaald naar de moderne samenleving. Met een minimuziekdoos maakt ze er een mooie conclusie van. Wendy McNeill betovert opnieuw.