De Walcherse band Capital Sentimental heeft in november een nieuwe demo gepresenteerd. Bij een nieuwe demo hoort natuurlijk een tour om de nieuwe nummers te promoten, en vanavond is Goes aan de beurt. Er zijn tijdens de eerste nummers wat technische problemen met de beamer. Dat is jammer, want juist bij dit soort muziek probeer je een bepaalde sfeer neer te zetten en dat is best lastig als er een knal-blauw scherm met een beamer-keuzemenu achter je geprojecteerd wordt. Ondanks dat houdt de band zich prima staande en weten ze het tot de helft gevulde 't Beest al snel mee te krijgen op hun muzikale reis. De nummers beginnen vaak rustig, om na een minutenlang intro via een saxofoon solo tot een explosieve climax te komen. Deze saxofoon is vooral tijdens de eerste nummers nadrukkelijk aanwezig en geeft een lekker vol en sferisch geluid. Het lijkt erop alsof de band gedachten kan lezen, want na een paar nummers begin ik het geluid van de saxofoon toch wat eentonig te vinden en precies op dat moment wordt deze ingeruild voor een megafoon. Een heel ander geluid, dat niet alleen een fijne afwisseling is maar ook nog eens prima klinkt. Aan afwisseling blijkt sowiesow geen gebrek te zijn; een reggae-achtig nummer zorgt voor een weer iets ander geluid en tegen het einde wordt er flink gerockt terwijl de melodielijn verzorgt wordt door een klarinet. Rocken met een klarinet! Apart, maar wel heel erg gaaf.

Ik zweefde nog wat rond op m'n psychedelische wolk terwijl ik daar opeens op een aangename manier vanaf gelazerd werd door The MassaCrista. De energieke stonerrock is even heel wat anders maar klinkt erg lekker. De gitaarriffs doen me wat denken aan rock bands uit de jaren '70 en dit gecombineerd met het stevige tempo zorgt ervoor dat de hoofden in het publiek al snel mee aan het knikken zijn op de maat van de muziek. Even later blijkt dat de band ook rustigere gevoeligere nummers in het repertoire heeft waarbij het psychedelische thema van de avond weer wat meer om de hoek komt kijken. De zang is erg goed. Zowel tijdens de met warme, lage stem gezongen rustige stukken als tijdens de energiekere stukken waarbij de zanger een kenmerkende, schreeuwerige stem de band een eigen geluid weet te geven. Het geheel staat als een huis en het publiek weet het dan ook duidelijk te waarderen.

Tenslotte is Astrosoniq aan de beurt. Het is weer even terugschakelen want de “Wizards of Oss” beginnen met een minutenlang intro dat heel erg rustig opgebouwd wordt, waardoor er wederom een relaxte, dromerige sfeer ontstaat. Al snel wordt duidelijk dat de band er niet vies van is om wat te experimenteren; je zou zeggen dat je niets kunt doen met het geluid van gitaar snaren die met behulp van een drumstok tegen de pickups aan worden gedrukt, maar Astrosoniq weet dergelijke geluiden juist te gebruiken om een ruwe en chaotische sfeer neer te zetten. Rustige, mellow stukken worden afgewisseld met stevige rock-climaxen en op een gegeven moment is er zelfs een dance beat te horen. Al met al een goed optreden, maar ik kreeg de indruk dat een gedeelte van het publiek moeite had met het rustigere tempo, zeker na een band als The MassaCrista. Het werd dus wel iets rustiger in de zaal, en dat is jammer want op zich zette de band een prima optreden neer.