Je moet het maar durven. Op je debuutplaat aankomen met een werkstuk van ruim twaalf minuten, opgedeeld in twee tracks. Infinite Mind durft het. ‘Opus I’ en ‘Opus II’ vormen hiermee het hart en hoogtepunt van dit schijfje waar verder ‘Sedative’, een instrumentaal niemendalletje en ‘A Sight Of Things To Come’ op staan. Ook even aandacht voor de smaakvolle hoes. Een poster of toch een cd-doosje? Mooi gedaan.

 

Dat dit viertal niet over een nacht ijs is gegaan met het repertoire wordt snel duidelijk. Muzikaal zit de complexe progressieve rock goed in elkaar. En bands als Tool, Spocks Beard, Porcupine Tree en Dream Theater komen direct boven drijven als referentie. Zeker bij een werkstuk als ‘Opus’ waar de band alle kleuren op hun pallet gebruikt. Jammer alleen dat er overal keurig binnen de lijntjes wordt gekleurd. Dat geeft het beste resultaat natuurlijk. Maar echte venijnigheid, die hier en daar best op zijn plaats had geweest, is niet te horen. Iets wat ook te maken heeft met de wat iele productie. Ook zanger Sven Schuurbiers is een puntje van kritiek want hij lijkt niet overal even toonvast. Iets waarmee de nummers ook aan kracht inboeten. Maar daar kan aan gewerkt worden.

 

Echter: De potentie van deze Zeeuwen klinkt wel het album door. Want de band won niet voor niets een aantal bandcompetities. Zeeland en eigenlijk Nederland is wel degelijk een prog band rijker met veel potentieel. De toekomst ligt open voor Infinite Mind. Hier gaan we nog meer van horen.