Punanas en Lady Linn op het Nazomerfestival

Pussyrock en vooroorlogse jazzy pop in Middelburg

Tekst en foto's: Andre Joosse ,

De tropische sound van de Punanas waarmt het publiek op voor een schitterend optreden van Lady Linn and her Magnificent Seven.

Pussyrock en vooroorlogse jazzy pop in Middelburg

Het PopAanZee podium van het Nazomerfestival is vandaag voor de Punanas, een band die niet alleen qua kledingstijl, maar ook muzikaal kleurrijk te noemen is. De bandleden zijn afkomstig van diverse andere Zeeuwse bands die elkaar tijdens een jamsessie gevonden hebben. En dat het muzikaal goed klikt tussen de leden is goed te merken.
 
De Punanas geeft een goed optreden weg, vrolijke tropische klanken afgewisseld met goede gitaarsolo’s op een basis van strakke ritmesectie van bas en drums. De wat aparte soul en funk muziek wordt door henzelf omschreven als pussyrock, een beetje fout, maar wel lekker.
 
De jazzy jaren 30 tot 50 pop is erg populair, Duffy, Amy Winehouse en Adele zijn inmiddels al iconen in dit genre. De Vlaamse Lady Linn, ofwel Lien de Greef heeft haar eerste hits ook al te pakken; Eddy Grant cover “I Don’t Wanna Dance” werd al grijs gedraaid op Studio Brussel en was ook in Nederland een hit.
 
Vanavond staat de 28 jarige Lady Linn op het podium van het Middelburgse Abdijplein, een schitterende locatie voor deze sfeervolle muziek. De stoeltjes voor het podium zijn half gevuld, de dreigende regen heeft toch wat mensen thuis gehouden. De zangeres spoort al snel mensen aan de stoelen te verlaten en dansend voor het podium plaats te nemen, maar zoals de echte Zeeuw betaamt wordt eerst de kat uit de boom gekeken.
 
De begeleidingsband, haar Magnificent Seven vinden naast de klassieke jazz ook hun oorsprong in bands als Vive La Fete en El Tattoo Del Tigre, deze veelzijdigheid is ook terug te horen in hun sound. Alle leden kennen elkaar van het Gentse conservatorium waar ook Lady Linn afstudeerde.
 
Met klassieke jazz als basis verstopt in moderne popliedjes wordt het Abdijplein veroverd. Naast de typische jazz nummers is de afwisseling er met urbansoul nummers zoals Cool Down en de bigband nummers waar een bombastische blazerssectie de boventoon voert.
 
De hit, I Don’t Wanna Dance wordt subliem uitgevoerd met een schitterende piano solo. Ook tijdens de toegift geeft pianist Christian Mendoza nog een mooie solo weg. Het publiek is tot vreugde van de zangeres inmiddels gaan staan en het optreden wordt na anderhalf uur swingend afgesloten.