Euforische stemming in de Spot Euforische stemming in de Spot

De tweede dag van het This Beautiful Mess-festival in Middelburg is als de altijd moeilijke tweede plaat. Hoe kan je het overdonderende debuut overtreffen? En is dat überhaupt mogelijk? De Spot houdt in ieder geval hetzelfde concept aan als de dag ervoor. Twee hardere bands, met daar tussenin een rustige act in huiskamersetting.

Aan het Belgische The Sedan Vault de eer om de avond te openen. Laat je niet misleiden door de achternaam van zanger Rutger Meeuwis, want The Sedan Vault maakt geen muziek met een zachte “g”. Meteen bij het eerste nummer kan naar de oordopjes gegrepen worden; de toeschouwers worden getrakteerd op een woedende uitbarsting van gitaarnoise. De Belgen hebben daarnaast nog meer in hun mars. The Mars Volta is een goede vergelijking wanneer je de onnavolgbare breaks en intense geluidmuren van beide bands naast elkaar legt. Het gebruik van elektronica, allerlei effecten, feedback en echo’s doet de mond openvallen van verbijstering. De epilepsieopwekkende lichtshow doet de rest. Bij The Sedan Vault is er ook ruimte voor rustige stukken dat balans brengt in het optreden, maar als bij het laatste nummer (met videobeelden) orgelklanken de aanjager zijn voor een enorme climax wil het publiek slechts één ding: meer lawaai!

Voor lawaai moet je niet bij The Black Atlantic zijn. Net als gisteren bij Blaudzun, speelt dit kwartet in een huiskamersetting met oude lampen en dito vloerkleed. De muziek is dan ook meer geschikt voor donkere avonden op de bank, met de kaarsjes aan. Sferische folkpop is misschien de beste omschrijving hiervoor, met uitgesponnen klanktapijten. Hoewel deze omschrijving misschien anders doet vermoeden, is The Black Atlantic live zeker niet slaapverwekkend. De uitrusting is wat uitgebreider dan de gemiddelde folkband, met klokkenspel, ukelele en speelgoedinstrumenten. De bandleden wisselen daarnaast geregeld van plek en daarmee van instrument. The Black Atlantic zet een even indrukwekkend optreden neer als hun debuutalbum.

This Beautiful Mess, zelf, hebben ervoor gekozen om in tegenstelling tot de voorgaande avond voornamelijk oude nummers te spelen. Dat gebeurt dan wel op een wijze waarbij werkelijk alles uit de kast wordt getrokken. Zelfs een blazerssectie wordt niet geschuwd om het verleden van de band beter dan ooit te laten klinken. Zanger Arjen van Wijk is net als de dag ervoor een doeltreffend podiumbeest met een fantastische stem. Bij het laatste nummer komen er extra drums op de planken, waarmee het enerverende optreden met figuurlijk vuurwerk wordt besloten. Beter dan gisteren? Net zo goed!