Het is éénendertig oktober en in de Vlissingse straten gaan kinderen verkleed als demonen langs de deuren in het kader van Halloween. In de Piek zijn de demonen echter niet verkleed, maar zitten ze van binnen en worden ze er met veel woede uitgeschreeuwd. ZLHC houdt weer huis!
De Twentse Troops of Doom mogen als eerste hun venijn de zaal in spuwen. Deze jonge band (van begin 2008) speelt energiek en hebben overduidelijk veel plezier in het spelen. Toch wordt de muziek snel eentonig. Er zijn al te veel band in dit genre die hetzelfde doen waardoor ToD, ondanks dat ze technisch goed en enthousiast spelen, zich niet weten te onderscheiden.
Na een korte pauze (en een kleine ruzie met de banner die niet naar beneden wil komen, maar met wat kunstgrepen en onder applaus van het publiek rolt deze alsnog uit) neemt het Franse Purify het over van de Twentenaren. Deze band met leden van Kickback en Out for the count is een nog onbekende naam buiten de eigen regio, en de track op hun myspace is niet echt representatief voor hun muziek. Muziek die langzamer en slepender maar nog steeds godsgruwelijk boos op de wereld is. Opvallend is het ontzettend "vieze" en lage basgeluid, veroorzaakt door de 6(!)snarige bas.
De Belgen van the Boss, (helaas, geen hele set met hardcore covers van Springsteen, ondanks de naam) zijn net zoals voorgangers van andere HC-shows bekend uit de H8000-scene.
Ondertussen blijkt het podium van de Piek weer uitermate geschikt voor hardcore, doordat het laag is geeft het het publiek goed de mogelijkheid om mee te schreeuwen en ook is het handig als klein opstapje om met een sierlijke duik terug het publiek in te dreunen (of de vloer, voor de wat minder fortuinlijken onder ons).
Met Danforth keren we weer terug naar het geluid van boze Fransozen. Qua sound doet deze band ook niets bijzonders, metalcore die hier en daar bijna melodisch aanvoelt. Erg bijzonder is het niet, maar de muziek klopt en het is de muziek waar iedereen voor gekomen is, dus het publiek gaat los.
De Belgische formatie Do or Die is al ruim bekend buiten eigen landsgrenzen. Deze band heeft twee vocalisten Chris, die de zwaardere grunts voor zijn rekening neemt en Angelo die een stuk verstaanbaarder zijn boodschap de wereld in schreeuwt. Do or Die speelt regelmatig op grote podia (bijvoorbeeld bijna jaarlijks op het Dour-festival) maar toch zijn ze een band die zeker in kleine zaaltjes beter tot zijn recht komt. Na een (te) korte set wordt het sein gegeven voor het "laatste nummer". Hoewel band en publiek graag nog door willen gaan, is er geen tijd meer om de hele set af te spelen. Door uitlopen tijdens het ombouwen zit de Piek al over zijn sluitingstijd heen. Al snel na de laatste noten gaat het TL-licht aan en kunen de t-shirts weer aan de bezwete lijven. En na een laatste drankje kan men weer de duistere Halloween-nacht in stappen.
Zeeland (en omstreken) blijkt wederom erg bevattelijk voor de metalcore die vanavond was neergezet. De sfeer was (op twee kleine incidentjes na) goed en ook het geluid en de bands waren kwalitatief goed. Volgende week mag de ZLHC het even wat rustiger aandoen in Bar American met de Scallywags, the Real Danger en Antidote.
De Twentse Troops of Doom mogen als eerste hun venijn de zaal in spuwen. Deze jonge band (van begin 2008) speelt energiek en hebben overduidelijk veel plezier in het spelen. Toch wordt de muziek snel eentonig. Er zijn al te veel band in dit genre die hetzelfde doen waardoor ToD, ondanks dat ze technisch goed en enthousiast spelen, zich niet weten te onderscheiden.
Na een korte pauze (en een kleine ruzie met de banner die niet naar beneden wil komen, maar met wat kunstgrepen en onder applaus van het publiek rolt deze alsnog uit) neemt het Franse Purify het over van de Twentenaren. Deze band met leden van Kickback en Out for the count is een nog onbekende naam buiten de eigen regio, en de track op hun myspace is niet echt representatief voor hun muziek. Muziek die langzamer en slepender maar nog steeds godsgruwelijk boos op de wereld is. Opvallend is het ontzettend "vieze" en lage basgeluid, veroorzaakt door de 6(!)snarige bas.
De Belgen van the Boss, (helaas, geen hele set met hardcore covers van Springsteen, ondanks de naam) zijn net zoals voorgangers van andere HC-shows bekend uit de H8000-scene.
Ondertussen blijkt het podium van de Piek weer uitermate geschikt voor hardcore, doordat het laag is geeft het het publiek goed de mogelijkheid om mee te schreeuwen en ook is het handig als klein opstapje om met een sierlijke duik terug het publiek in te dreunen (of de vloer, voor de wat minder fortuinlijken onder ons).
Met Danforth keren we weer terug naar het geluid van boze Fransozen. Qua sound doet deze band ook niets bijzonders, metalcore die hier en daar bijna melodisch aanvoelt. Erg bijzonder is het niet, maar de muziek klopt en het is de muziek waar iedereen voor gekomen is, dus het publiek gaat los.
De Belgische formatie Do or Die is al ruim bekend buiten eigen landsgrenzen. Deze band heeft twee vocalisten Chris, die de zwaardere grunts voor zijn rekening neemt en Angelo die een stuk verstaanbaarder zijn boodschap de wereld in schreeuwt. Do or Die speelt regelmatig op grote podia (bijvoorbeeld bijna jaarlijks op het Dour-festival) maar toch zijn ze een band die zeker in kleine zaaltjes beter tot zijn recht komt. Na een (te) korte set wordt het sein gegeven voor het "laatste nummer". Hoewel band en publiek graag nog door willen gaan, is er geen tijd meer om de hele set af te spelen. Door uitlopen tijdens het ombouwen zit de Piek al over zijn sluitingstijd heen. Al snel na de laatste noten gaat het TL-licht aan en kunen de t-shirts weer aan de bezwete lijven. En na een laatste drankje kan men weer de duistere Halloween-nacht in stappen.
Zeeland (en omstreken) blijkt wederom erg bevattelijk voor de metalcore die vanavond was neergezet. De sfeer was (op twee kleine incidentjes na) goed en ook het geluid en de bands waren kwalitatief goed. Volgende week mag de ZLHC het even wat rustiger aandoen in Bar American met de Scallywags, the Real Danger en Antidote.