Je hebt geen grootse band nodig
Wat doe je op een dag dat het buiten heerlijk weer is? Juist je gaat naar het strand, behalve als je van rock houd, dan ga je op zondagmiddag naar 't Beest. Aan de muren hangen al de shirts van de bands ter verkoop en de albums liggen netjes op de bar. Dj Dikke Dennis draait al als je binnen komt, het is een interessante verschijning in korte broek, op blote voeten en de tatoeages. Hij wisselt country af met harde rock.
Om half vier begint Ottoboy en hij bewijst direct al dat je niet een grootse band nodig hebt om goede muziek te maken. In zijn eentje bespeelt hij de drums, zijn gitaar en zingt. “Het is vandaag moederdag he”, uit het publiek komt de reactie “waarom denk je dat ik hier ben?” en het volgende nummer word alweer ingezet.
Onder het genot van een hotdog
Na Ottoboy horen we weer de dj, ondertussen bouwt de volgende band alweer op. De meeste mensen uit het publiek gaan ondertussen weer het rookhok in. Fury 161 is klaar met opstellen en begint meteen goed. De gitaristen en drummer gaan los. De zanger slaat, met zijn handen in strakke zwarte handschoenen, op de tamboerijn. Stoer staat hij met zijn voet op de stereo.
Je ziet dat de gitaristen goed samenwerken en soms met elkaar contact zoeken en zo doet de zanger dat met het publiek. Ondertussen kun je als publiek in de hal wat broodjes halen om te eten, onder andere een broodje hotdog.
Als een van de gitaristen het even kwijt is helpen de anderen, “blauw, blauw, geel, groen”, alsof ze met stickertjes werken.
Zo doof zijn ze niet
Het publiek neemt ondertussen toe, wie weet voor de volgende band. Weer draait Dikke Dennis zijn plaatjes. Voor het eerst deze avond zie ik een meisje, Miss Fuzz, het podium bestijgen. Samen met de andere gitarist, de wel bekende Spike van Di-rect, zingt ze en bespeelt de basgitaar. The Deaf klinkt swingender dan de andere bands en spelen leuk met het publiek en laten ons meezingen. Ineens is er een stilte, iedereen op het podium staat doodstil. Het publiek roept, “spelen! Spelen!”. De stilte duurt nog wat langer en slaat dan weer om in harde rock.
Bewaar het hardst voor het laatst
Onder leiding van Denvis treden The Spades op. Het publiek is ondertussen nog meer geworden en al goed opgewarmd. Deze band gaat dan ook goed los en hard! Denvis speelt met het publiek, nodigt ze goed uit en houd oogcontact. Enkelen beginnen te twisten, de rest beweegt mee op het ritme.
Als je oren van deze band niet gaan suizen weet ik het niet meer. Ze klinken hard uit de stereo. Een meisje uit het publiek word door haar vrienden op het podium gezet en begint me Denvis te dansen en streelt over zijn borst. Als de band klaar zegt te zijn heeft het publiek nog niet genoeg gehad, gelukkig de band toch ook niet want ze komen weer terug en spelen nog twee nummers.
Wat doe je op een dag dat het buiten heerlijk weer is? Juist je gaat naar het strand, behalve als je van rock houd, dan ga je op zondagmiddag naar 't Beest. Aan de muren hangen al de shirts van de bands ter verkoop en de albums liggen netjes op de bar. Dj Dikke Dennis draait al als je binnen komt, het is een interessante verschijning in korte broek, op blote voeten en de tatoeages. Hij wisselt country af met harde rock.
Om half vier begint Ottoboy en hij bewijst direct al dat je niet een grootse band nodig hebt om goede muziek te maken. In zijn eentje bespeelt hij de drums, zijn gitaar en zingt. “Het is vandaag moederdag he”, uit het publiek komt de reactie “waarom denk je dat ik hier ben?” en het volgende nummer word alweer ingezet.
Onder het genot van een hotdog
Na Ottoboy horen we weer de dj, ondertussen bouwt de volgende band alweer op. De meeste mensen uit het publiek gaan ondertussen weer het rookhok in. Fury 161 is klaar met opstellen en begint meteen goed. De gitaristen en drummer gaan los. De zanger slaat, met zijn handen in strakke zwarte handschoenen, op de tamboerijn. Stoer staat hij met zijn voet op de stereo.
Je ziet dat de gitaristen goed samenwerken en soms met elkaar contact zoeken en zo doet de zanger dat met het publiek. Ondertussen kun je als publiek in de hal wat broodjes halen om te eten, onder andere een broodje hotdog.
Als een van de gitaristen het even kwijt is helpen de anderen, “blauw, blauw, geel, groen”, alsof ze met stickertjes werken.
Zo doof zijn ze niet
Het publiek neemt ondertussen toe, wie weet voor de volgende band. Weer draait Dikke Dennis zijn plaatjes. Voor het eerst deze avond zie ik een meisje, Miss Fuzz, het podium bestijgen. Samen met de andere gitarist, de wel bekende Spike van Di-rect, zingt ze en bespeelt de basgitaar. The Deaf klinkt swingender dan de andere bands en spelen leuk met het publiek en laten ons meezingen. Ineens is er een stilte, iedereen op het podium staat doodstil. Het publiek roept, “spelen! Spelen!”. De stilte duurt nog wat langer en slaat dan weer om in harde rock.
Bewaar het hardst voor het laatst
Onder leiding van Denvis treden The Spades op. Het publiek is ondertussen nog meer geworden en al goed opgewarmd. Deze band gaat dan ook goed los en hard! Denvis speelt met het publiek, nodigt ze goed uit en houd oogcontact. Enkelen beginnen te twisten, de rest beweegt mee op het ritme.
Als je oren van deze band niet gaan suizen weet ik het niet meer. Ze klinken hard uit de stereo. Een meisje uit het publiek word door haar vrienden op het podium gezet en begint me Denvis te dansen en streelt over zijn borst. Als de band klaar zegt te zijn heeft het publiek nog niet genoeg gehad, gelukkig de band toch ook niet want ze komen weer terug en spelen nog twee nummers.
Dit was zeker een geslaagde middag, buiten suizen mijn oren nog na van de rock & roll.