Alweer een tijdje geleden brachten de vier mannen en één vrouw van de band Zaniac hun eerste EP uit. Het is direct duidelijk dat de band er alles aan heeft gedaan om het schijfje er zo vrolijk mogelijk uit te laten zien. Het hoesje van 'Let the phone ring' lijkt ondergekliederd met waterverf en is voorzien van boompjes, bloemetjes, wolkjes en telefoons. Als je het boekje openslaat valt je blik gelijk op een reeks vrolijke foto's en grappige teksten. Er is een cijfers-verbinden puzzel waar je zelf de lijntjes in kunt tekenen. “En deze is voor jou, de fan met de pen.”
Al tijdens het eerste nummer, 'Johnny', wordt duidelijk dat de muziek op de EP minstens even vrolijk is. De tekst gaat over een man die alles achter zich laat op zoek naar vrijheid en geluk, en roept met zinnen als “gogogo and let the flowers grow” onherroepelijk associaties op met de flowerpower uit de jaren '60. De muziek zelf heeft daar, op het bloemen in je haar gevoel na, weinig mee te maken en is vooral gewoon vrolijke en zonnige pop. Dit geldt ook voor de andere drie nummers op de EP: stuk voor stuk liedjes waar je vrolijk van wordt als je er naar luistert, zelfs als de tekst misschien wat minder vrolijk is zoals bij het nummer 'reflection'.
De eigenzinnige zang van Anouk van de Sande is anders dan anders waardoor je er even aan moet wennen, maar juist dit zorgt ervoor dat Zaniac een typerend eigen geluid heeft wat ze onderscheidt van de rest. Technisch steekt alles verder prima in elkaar. Hier en daar is nog wel een rommelige fill of een probleempje met de articulatie te bespeuren maar storend is het niet. Het belangrijkste is dat de liedjes stuk voor stuk lekker vrolijk klinken en zo catchy zijn dat je ze de rest van de dag niet meer uit je hoofd krijgt.
Zaniac timmert hard aan de weg. Tussen de vele optredens van afgelopen jaar door heeft de band ook nog tijd weten te vinden om hun eerste EP op te nemen. Het resultaat is een blije, vrolijke, vier nummers tellende cd.