Audiofungus neemt zichzelf serieus. Dit was bijvoorbeeld te zien aan de manier waarop ze hun demo presenteerden in 't Beest in Goes een paar weken geleden, maar ook de cd zelf, de cd-hoes en het boekje van Sincerity Masquerade zien er op z'n zachtst gezegd zeer professioneel en goed verzorgt uit. Het artwork (door zanger Dennis) doet je vergeten dat je een demo vast hebt van een lokale band, maar geeft je het gevoel dat je de nieuwste cd van een grote gevestigde band in handen hebt. Een dergelijke presentatie wekt natuurlijk hoge verwachtingen wat betreft de inhoud van de cd.
De muziekstijl van Audiofungus is moeilijk te benoemen. Alternatieve rock is misschien nog wel de beste omschrijving. Tragere, gevoelige coupletten worden afgewisseld met explosieve refreinen – maar alles met een duister randje. De zang maakt af en toe plaats voor rap, bijvoorbeeld in de refreinen. Een aangename afwisseling, vooral ook omdat de raps vaak beter klinken dan de gezongen stukken.
Een van de opvallende nummers op de cd is “Avalon Horizon”, waarbij de gebruikelijke basgitaar plaats gemaakt heeft voor een akoestische contrabas en er af en toe een viool te horen is. Een interessante keuze die een extra sinistere sfeer over het nummer legt. Het deed me ergens denken aan de contrabas zoals Lamb die gebruikt. Erg fijn! Ook het laatste nummer van de cd, “Jane Doe”, valt op. Het op de seconde af 10 minuten durende gevoelige, instrumentale nummer is met zijn langzame opbouw een genot om naar te luisteren – al moet gezegd worden dat het nummer live nog beter is.
Over het algemeen kunnen we zeggen dat Audiofungus de hoge verwachtingen die de cd-hoes schept waarmaakt en dat ze zich met deze demo als boven gemiddelde band op de Zeeuwse muziekkaart zetten.