Soundscape kwartet Graeae komt met donker, bezwerend en veelzijdig tweede album

Graeae is de in Griekse mythologie gedrenkte naam van het kwartet dat bestaat uit Spelonk, Serpentine (beiden van This Leo Sunrise), Niko Markanovic (The Central Line) en Lärmschutz. Met voornamelijk bas, viool, accordeon, gitaar, elektronica en zang creëren ze duistere soundscapes die zeer filmisch en licht afstandelijk aandoen. Hun tweede album heet Black Red en is fysiek uit op cassette en beschikbaar via bandcamp.

Minstens zo belangrijk zijn de kortfilms die bij de twee lange tracks te zien zijn. In een afgebakend vierkant zien we in 'Red' aan de linkerkant een oog dat ons lijkt aan te kijken en rechts een man die ergens naar kijkt. Maar het oog kijkt ons helemaal niet aan, zo blijkt later als de blik van de man/het oog over een voorbijtrekkend landschap dwaalt. Het statische van Andy Warhol en het gefreakte van Luis Buñuel worden goed gecombineerd. De muziek neemt ons mee op reis langs altcountry zoals Willard Grant Conspiracy, drones, melancholische viool en accordeon, blues en noise.

'Black' klinkt steviger wanneer we na vier minuten een dikke muur noise over ons heen gedenderd krijgen, waar vooral harde bas, accordeon en gitaar in gevecht gaan met die noise. Lange tijd lijkt de noise het te winnen, maar uiteindelijk komt toch het melodieuze boven water en zelfs bezwerende zang. Niet voor lang: noise, drones en synthesizer bliepjes nemen snel de overhand. De verrassing komt als we opeens toegezongen worden in het Nederlands. Qua video is 'Black' statischer dan 'Red', met beelden die voor lange tijd bestaan uit een gekanteld uitzicht, gefilmd vanaf grote hoogte. Of misschien is het bedrog en is dat helemaal niet wat we zien. Onheilspellender wordt het wanneer het overgaat in een shot van publiek, maar wazig en met veel visuele effecten.

Een spannende release, die muzikaal goed staat, waarbij de visuals zeker toevoegen. Onze ervaring is dat dit soort projecten vooral live heerlijk tot zijn recht komen. Graeae is op 18 januari te zien in Cultureel Centrum Moira, met de eveneens bezwerende muziek van A-Sun Amissa.