“Mijn evergreen is het nummer ‘Norwegian Wood’, van de all-time meest beluisterde band en ook de vaders der popmuziek: The Beatles.”
Helemaal los gegaan
“Rond mijn achttiende, negentiende, leerde ik mijn vriend kennen en hij is helemaal Beatles fan. Hij heeft mij daarin geïntroduceerd en toen ben ik helemaal los gegaan. Ik heb biografieën gelezen, we hebben elke plaat en ik heb Paul McCartney drie keer live gezien. In Londen en Liverpool hebben we zo’n hele Beatles-tour gedaan. We zijn naar het huis van Paul McCartney en John Lennon geweest. En ook The Cavern, dat is de club waar ze als eerste hebben opgetreden. Het is een donker hol dat nog steeds door Beatles-fans wordt bezocht. Zo’n fan ben ik.”
Ontdekking van dit nummer
“Het grappige is dat ik dit lied ken ik door mijn lievelingsboek dat ook ‘Norwegian Wood’ heet, geschreven door Haruki Murakami, een Japanse schrijver. Op de beginpagina lees je dat de hoofdpersoon in het vliegtuig zit en wanneer hij landt, klinkt op speakers dit liedje. Voor de hoofdpersoon is dit een heel belangrijk nummer. Toen ik dit las, moest ik het even luisteren. En ik was meteen verkocht.”
Een unheimisch, gek nummer
“Dit nummer geeft mij een heel dubbel gevoel. Het gaat over een jongen die bij een meisje thuis op bezoek komt om te daten en daardoor blijven ze bij elkaar slapen, maar uiteindelijk eindigt hij in de badkuip en niet bij haar in bed. De teksten van The Beatles zijn vaak een beetje cheesy, maar dit nummer is best wel unheimisch, gek. Dat komt door de tekst en qua muziek zit er een sitar in, een Indiaas snaarinstrument. Ook het koppel waar de tekst over gaat, is een beetje gek. Het klopt niet, het voelt niet goed. Het einde vind ik wel briljant. Dan zingen ze: ‘So I lit a fire. Isn't it good Norwegian wood?’, terwijl zij al naar het werk is en hij nog bij haar thuis. Je weet dan niet of hij daar nog lekker aan het chillen was, of dat hij dat hele huis in de hens heeft gestoken. En dat kom je niet te weten. In dit nummer zitten zoveel van die dubbele boodschappen, het is een soort poëzie. Dat vind ik echt knap.”
Fijne herinneringen
“Als ik dit nummer hoor, heb ik een fijne herinnering aan het boek, omdat het mijn lievelingsboek is. Maar ook aan de tijd dat mijn vriend leerde kennen en hij ging vertellen wat er zo bijzonder is aan de Beatles. Het voelt alsof we dit samen hebben ontdekt.”